အနတၱလကၡဏသုတၱ
( အတၱ မဟုတ္တဲ့ အမွတ္အသား )
ဒီလို ငါ ၾကားဖူးတယ္ ။ တခါေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ဗာရာဏသီမွာ ေနေတာ္မူတယ္ ရေသ့ဆင္းတဲ့ ေဘးမဲ့ေတာမွာပ ။
အဲဒီတံုးက ျမတ္စြာဘုရားက ငါးဦးအစု ရဟန္းတို႔ကို ေခၚေတာ္မူတယ္ ။ “ ရဟန္း တို႔ ” တဲ့ ။
“ အရွင္ဘုရား ” လို႔ အဲဒီရဟန္းေတြက ျမတ္စြာဘုရားကို ျပန္ၾကားၾကတယ္ ။ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီလိုမိန္႔တယ္ ။
ရုပ္ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
ရုပ္သာ အတၱ ဟုတ္ရင္ ရဟန္းတို႔ ရုပ္မွာ နာတာရယ္လို႔ မျဖစ္ေပဘူး ၊
“ ဒီလုိ ငါ ့မွာ ရုပ္ ျဖစ္ေစ ။ ဒီလို ငါ ့မွာ ရုပ္ မျဖစ္နဲ႕ ” လို႔ ရုပ္မွာ ေျပာလို႔ ရမွာေပါ ့ ။ ”
“ ရုပ္ဟာ အတၱ မဟုတ္လို႔သာ ရဟန္းတို႔ ။ ရုပ္မွာ နာတာ ျဖစ္တယ္ ။
ဒီလို ငါ ့ မွာ ရုပ္ျဖစ္ေစ ။ ဒီလို ငါ ့မွာ ရုပ္မျဖစ္နဲ႕ လို႔ ” ရုပ္မွာ ေျပာလို႔ မရတာ ျဖစ္တယ္ ။
ခံစားမူ ေ၀ဒနာ ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
. မွတ္သားမူ သညာ ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
သခၤါရေတြ(ျပဳျပင္မူေတြ) ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
၀ိညာဥ္ ( အသိစိတ္ ) ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
၀ိညာဥ္သာ အတၱ ဟုတ္ရင္ ရဟန္းတို႔ ၀ိညာဥ္မွာ နာတာရယ္လို႔ မျဖစ္ေပဘူး ၊
“ ဒီလုိ ငါ ့မွာ ၀ိညာဥ္ ျဖစ္ေစ ။ ဒီလို ငါ ့မွာ ၀ိညာဥ္ မျဖစ္နဲ႕ ” လို႔ ၀ိညာဥ္မွာ ေျပာလို႔ ရမွာေပါ ့ ။ ”
“၀ိညာဥ္ဟာ အတၱ မဟုတ္လို႔သာ ရဟန္းတို႔ ။ ၀ိညာဥ္ မွာ နာတာ ျဖစ္တယ္ ။
ဒီလို ငါ ့ မွာ ၀ိညာဥ္ ျဖစ္ေစ ။ ဒီလို ငါ ့မွာ ၀ိညာဥ္ မျဖစ္နဲ႕ လို႔ ” ၀ိညာဥ္ မွာ ေျပာလို႔ မရတာ ျဖစ္တယ္ ။
ဒါ ဘယ္လိုထင္ၾကလဲ ရဟန္းတိို႔ ။ ရုပ္ဟာ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား ။
မၿမဲပါ အရွင္ဘုရား ။
အဲဒီလို မၿမဲတဲ့ဟာ ဆင္းရဲလား ခ်မ္းသာလား ။
ဆင္းရဲပါ အရွင္ဘုရား ။
အဲဒီလို မၿမဲတာ ဆင္းရဲတာ ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတာကို “ ဒါ ငါ ့ဟာပဲ ၊ ဒါ ငါ ျဖစ္တယ္ ။ ဒါ ငါ ့ အတၱပဲ ”လို႔
ရႈျမင္လို႔ သင့္ေတာ္ ပါ ့မလား ။
မသင့္ေတာ္ပါ အရွင္ဘုရား ။
“ ခံစားမႈ (ေ၀ဒနာ ) ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား . . . .
သညာ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား . . . . . .
သခၤါရေတြ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား . . . . .
၀ိညာဥ္ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား . . . . .
မၿမဲပါ အရွင္ဘုရား ။
အဲဒီလို မၿမဲတဲ့ဟာ ဆင္းရဲလား ခ်မ္းသာလား ။
ဆင္းရဲပါ အရွင္ဘုရား ။
အဲဒီလို မၿမဲတာ ဆင္းရဲတာ ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတာကို “ ဒါ ငါ ့ဟာပဲ ၊ ဒါ ငါ ျဖစ္တယ္ ။ ဒါ ငါ ့ အတၱပဲ ”လို႔
ရႈျမင္လို႔ သင့္ေတာ္ ပါ ့မလား ။
မသင့္ေတာ္ပါ အရွင္ဘုရား ။
ဒါ ့ေၾကာင့္ ရုပ္မွန္သမွ် အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ ၊ အတြင္း ျဖစ္ျဖစ္ အျပင္ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ၾကမ္းၾကမ္း ႏုႏု၊ ယုတ္ယုတ္ျမတ္ျမတ္
ေ၀းေ၀း နီးနီး ၊ ရုပ္ အားလုံး က “ ဒါ ငါ ့ဟာ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ငါ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ငါ ့အတၱ မဟုတ္ဘူး ” လို႔ ဒီလိုျဖစ္ရွိေနတဲ့
အတိုင္း ပညာမွန္ နဲ႔ ျမင္ရမယ္ ။
ေ၀ဒနာ မွန္သမွ် . . . . . . .
သညာ မွန္သမွ် . . . . . . .
သခါၤရ မွန္သမွ် . . . . . . .
၀ိညာဥ္မွန္သမွ် အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ ၊ အတြင္းျဖစ္ အျပင္ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ၾကမ္းၾကမ္း ႏုႏု၊ ယုတ္ယုတ္ျမတ္ျမတ္
ေ၀းေ၀း နီးနီး ၊ ရုပ္ အားလုံး က “ ဒါ ငါ ့ဟာ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ငါ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ငါ ့အတၱ မဟုတ္ဘူး ” လို႔ ဒီလိုျဖစ္ရွိေနတဲ့
အတိုင္း ပညာမွန္ နဲ႔ ျမင္ရမယ္ ။
ဒီလိုျမင္တဲ့ အခါ ရဟန္းတို႔ ၊ သင္ၾကားထားတဲ့ အရိယာ တပည့္ဟာ ရုပ္မွာလည္း ၿငီးေငြ႔တယ္ ၊ ေ၀ဒနာမွာလည္းၿငီးေငြ႔တယ္ သညာမွာလည္း ၿငီးေငြ႔တယ္ ။ သခၤါရ မွာလည္း ၿငီးေငြ႔တယ္ ။ ၀ိညာဥ္ မွာလည္း ၿငီးေငြ႔တယ္၊ ၿငီးေငြ႔ေတာ့ တပ္မႈ ကင္းတယ္ ၊
တပ္မႈ ကင္းေတာ့ လြတ္ေျမာက္တယ္၊ လြတ္ေျမာက္ေတာ့ “ ဒါ လြတ္ေျမာက္တာပဲ ” လို႔ အသိျဖစ္ေပၚတယ္ ။
ကုန္ခမ္းၿပီ၊ ေမြးဖြားျခင္း၊ က်င့္ၿပီးၿပီ၊ ျမတ္တဲ့ အက်င့္၊ ျပဳၿပီးၿပီ ျပဳသင့္တာ ။ ဒီအျဖစ္အျပင္ အျခား အျဖစ္ မရွိေတာ့ၿပီ လို႔ သိသြားတယ္ “ တဲ့ ။
ဒီလို မိန္႔ေတာ္မူရဲ႕ ျမတ္စြာဘုရား ၊ ၾကည္ႏူးကာ ငါးဦး အစု ရဟန္းတို႔က ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတာကို ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကတယ္။
ဒီေဟာေျပာခ်က္ ေဟာစဥ္ ငါးဦးအစုရဟန္းတို႔မွာ စြဲလမ္းမႈမရွိ အာသ၀ေတြကေန စိတ္ေတြ လြတ္ေျမာက္ကုန္ၾကတယ္ ။
သံယုတၱနိကာယ ။ ခႏၶ၀ဂၢသံယုတၱ ၆ ၊ ၇ ။
၀ိနယ ပိဋက ။ မဟာ၀ဂၢ ၆ ။
ေမာင္သာႏိုး ျမန္မာျပန္ပါတယ္ ။
No comments:
Post a Comment