ဝါထပ္ရျခင္းအေၾကာင္း

Ashin Tikkhanyanalinkara > ဓမၼသာကစၦာ"" သံသရာခရီးအတြက္ ဓမၼေတြသီက်ဴး ေမးၿမန္း""
ဝါထပ္ရျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္
ဘုရားရွင္လက္ထက္ အခါတြင္ ဝါထပ္ျခင္း ရွိ, မရွိ
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
အရွင္ကုသလ ေမးေလွ်ာက္လႊာ

“ေဟာဒီစာက ေကာလင္းၿမိဳ႕နယ္၊ အရွင္ကုသလထံမွ ေမးေလွ်ာက္လႊာျဖစ္ပါတယ္၊ အရွင္ကုသလရဲ႕ ေနရပ္၊ ေက်ာင္းအမည္မ်ား မပါ၊ သာသနာဝင္ အမွတ္ -၅/ ဝသန(သ) ၀၀၀၄၃၂-သာပါတယ္ဘုရား”

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေမ လ ဓမၼဒါန ကုသိုလ္ရွင္မ်ား

၂၀၁၅ - ဇႏၷဝါရီ ေဖေဖာ္ဝါရီ မတ္ အႏုေမာဒနာမွတ္တမ္း

၂၀၁၅ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီ ေဖေဖာ္ဝါရီ မတ္ ဓမၼဒါန ကုသိုလ္ရွင္မ်ား

သာသနာ့မ႑ိဳင္ ဓမၼဒါနေငြပေဒသာပင္မွတ္တမ္း

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ဓမၼဒါနကုသိုလ္ရွင္မ်ား

မဟာသမယ အခါေတာ္ေန႔ နယုန္လျပည့္

နယုန္လျပည့္ (မဟာသမယအခါေတာ္ေန႔)
********************************

နယုန္လျပည့္ေန႔သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွတ္တိုင္ကို စိုက္ထူႏိုင္ေသာ သမိုင္း၀င္ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ႀကီး ျဖစ္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုေန႔၌ ကပိလ၀တ္ျပည္ မဟာ၀ုန္ေတာႀကီးအတြင္း မဟာသမယသုတ္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ နယုန္လျပည့္ေန႔၌ မဟာသမယအခါေတာ္ပြဲ က်င္းပရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

နယုန္လျပည့္ေန႔၏ ထူးျခားခ်က္မ်ားမွာ ....

၁။ ေရလုပြဲႀကီး ဆင္ႏႊဲၾကေသာ ေတာင္သူလယ္သမားတို႔ ျငင္းခံုခိုက္ရန္ေဘးမွ ကင္းေ၀း၍ ထူးျခားျခင္း၊

၂။ ကပိလ၀တ္ႏွင့္ ေကာလိယ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ စစ္ခင္းေတာ့မည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မွ ကင္းေ၀း၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေသာ ေန႔ျဖစ္၍ ထူးျခင္းျခင္း၊

၃။ နတ္ျဗဟၼာ အသုရာႏွင့္ ဂဠဳန္ နဂါးမ်ား၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားလက္ထက္တြင္ ဤတစ္ႀကိမ္သာ စု႐ုံးမိေသာ ေန႔ျဖစ္၍ ထူးျခားျခင္း၊

၄။ မင္းသားငါးရာ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ၀င္ေရာက္ေသာ ေန႔ျဖစ္၍ ထူးျခားျခင္း၊

၅။ ရဟန္းေတာ္ငါးရာလံုး ရဟႏၲာခ်ည္းျဖစ္ေသာ ေန႔ျဖစ္၍ ထူးျခားျခင္း၊

၆။ နိမၼိတဘုရားကေမး၍ ပကတိဘုရားက ေျဖဆိုသည္ကို နာရေသာေၾကာင့္ ထူးျခားျခင္း၊

၇။ မဟာသမယကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဂဠဳန္ႏွင့္ နဂါးတို႔ ခိုက္ရန္မဖက္ ေမတၱာသက္၀င္ေသာ ေန႔ျဖစ္၍ ထူးျခားျခင္း၊

၈။ မဟာသမယဆိုင္ရာ သုတၱန္ ၇ မ်ိဳးကို ေဟာၾကားေသာ ေန႔ျဖစ္၍ ထူးျခားျခင္း၊

၉။ ဘိကၡဳနီသာသနာ လမ္းစေပၚေသာ ေန႔ျဖစ္၍ ထူးျခားျခင္း၊

ဤထူးျခားမူမ်ားကို အာ႐ုံျပဳ၍ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔က နယုန္လျပည့္ေန႔ကို မဟာသမယအခါေတာ္ေန႔ အထိမ္းမွတ္အျဖစ္ က်င္းပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

မဟာသမယသမိုင္း
***********************

ေ႐ွးအခါက အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ ကပိလ၀တ္ျပည္မွ လယ္သမားမ်ားႏွင့္ ေကာလိယျပည္မွ လယ္သမားတို႔ ေရာဟိနီျမစ္မွေရကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေရလုပြဲႀကီး ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကဖူး၏။ လယ္သမားမ်ားကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ႏွစ္ဖက္ႏိုင္ငံမွ မင္းညီမင္းသားမ်ားႏွင့္ စစ္သည္ေတာ္မ်ားသည္လည္း ေရာဟိနီျမစ္႐ွိရာသို႔ ေရာက္႐ွိလာၾက၏။ ႏွစ္ဖက္ႏိုင္ငံမွ လူအမ်ားတို႔သည္ တုတ္,ဓား လက္နက္ကိုင္ေဆာင္၍ ထိုးခုတ္တိုက္ခိုက္ေတာ့မည့္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္႐ွိေနၾက၏။

ပဋိပကၡျဖစ္သည့္ေနရာသို႔ ျမတ္စြာဘုရားေရာက္႐ွိလာၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေ႐ွ႕႐ႈ၍ ေအာက္ပါ၀တၱဳမ်ားကို သာဓကထုတ္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။

၁။ ၀က္၀ံႏွင့္ ႐ုကၡစိုးနတ္တို႔ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕မွား၍ ႏွစ္ဦးစလံုးပ်က္စီးၾကပံု `ဖႏၵနဇာတ္´၊

၂။ ေျမၿပိဳပါၿပီဟု ထင္ေၾကးျဖင့္ ဟစ္ေအာ္ထြက္ေျပးေသာ ယုန္တစ္ေကာင္၏စကားကို ယံုမွား၍ တိရစၧာန္မ်ား အေျပးမွားၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ၾကရပံု `ဒုဒၵဳဘဇာတ္´၊ (ပထဝီဥျႏၵိယဇာတ္)၊

၃။ အားေသးေသာ ႏွံစုတ္ငွက္မက အားႀကီးေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးကို အႏိုင္ယူဖူး၍ ရန္သူကို အထင္မေသးသင့္ပံု `လဋဳကိလဇာတ္´၊

၄။ ညီၫြတ္စဥ္ခါက ရန္သူ၏လက္မွလြတ္ေျမာက္ေသာ္လည္း စိတ္ဝမ္းကြဲ၍ အခ်င္းခ်င္း မညီမၫြတ္ျဖစ္လာေသာအခါ ငံုးငွက္မ်ား မုဆိုး၏ပိုက္ကြန္၌ အမိခံရပံု `သေမၼာဒမာနဇာတ္´၊

၅။ သက္မဲ့ျဖစ္ေသာ သစ္ပင္မ်ားပင္ တစ္စုတစ္ေဝးတည္းတည္ေန၍ ေလေဘးအႏၲရာယ္မွ ကင္းေဝးႏိုင္ပံု `႐ုကၡဓမၼဇာတ္´၊

၆။ မိမိကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းဆံုးမရန္ `အတၱဒ႑´သုတ္ကို ထုတ္ေဆာင္ေဟာျပ ဆံုးမေတာ္မူပါသည္။

အထက္ပါ သာဓက ၆ မ်ိဳးကို နာၾကားရေသာအခါ ႏွစ္ဖက္တိုင္းျပည္မွ လယ္သမားမ်ားႏွင့္ မင္းညီမင္းသား စစ္သည္ေတာ္မ်ားသည္ ေဒါသမီးၿငိမ္းစဲကာ လက္နက္မ်ားကိုစြန္႔ပယ္၍ ေမတၱာဓာတ္မ်ား သက္၀င္လာၾကကုန္၏။ တစ္ဖက္လွ်င္ ၂၅၀ စီ ႏွစ္ျပည္ေထာင္မွ မင္းသားငါးရာတို႔ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ဝင္၍ ရဟန္းျပဳၾကကုန္၏။

ထိုရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ဇနီးမယားကို ေအာက္ေမ့တမ္းတ သတိရၿပီး သာသနာ့ေဘာင္၌ မေပ်ာ္ေမြ႕ႏိုင္ဘဲ ႐ွိၾကရာ ျမတ္စြာဘုရားက ဟိမဝႏၲာေတာအတြင္း ကုဏာလေရအိုင္သို႔ တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ေခၚေဆာင္၍ ကုဏာလ ငွက္မင္း၏ ဇာတ္ေၾကာင္းကို ေဟာေျပာေတာ္မူပါသည္။ တရားအဆံုး၌ ရဟန္းငါးရာလံုး ေသာတာပန္ ျဖစ္ေတာ္မူၾကပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကုဏာလေရအိုင္မွ ကပိလဝတ္ျပည္အနီး မဟာဝုန္ေတာႀကီးသို႔ ျပန္လည္ႂကြေတာ္မူရာ အျပန္ခရီးတြင္ ေသာတာပန္ရဟန္းငါးရာလံုး မိမိတို႔၏တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ လိုက္ပါလာၾကကုန္၏။ ထိုမဟာဝုန္ေတာႀကီး၌ တရားေတာ္ကို ဆက္လက္အားထုတ္ရာ ရဟန္းေတာ္အားလံုး ရဟႏၱာခ်ည္း ျဖစ္ေတာ္မူၾကပါသည္။

ရဟန္းငါးရာတိုးသည္ မိမိတို႔ရ႐ွိၿပီးေသာ တရားထူးကို ေလွ်ာက္ထားရန္ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ရန္ နယုန္လျပည့္ေန႔ ညခ်မ္းအခ်ိန္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ စု႐ုံးေရာက္႐ွိလာၾကကုန္၏။ ဤကဲ့သို႔ ထူးျခားေသာ သံဃာ့အစည္းအေဝးႀကီးကို ေတြ႕ျမင္ၾကည္ညိဳလိုၾကကုန္ေသာ နတ္ျဗဟၼာ အသုရာႏွင့္ ဂဠဳန္ နဂါးတို႔သည္ မဟာဝွန္ေတာႀကီးသို႔ အုပ္စုလိုက္ စု႐ုံးေရာက္႐ွိလာၾကကုန္၏။

ဘုရား႐ွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက နယုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ဤကဲ့သို႔ နတ္ျဗဟၼာမ်ား စု႐ုံးစည္းေဝးမိေသာအခ်ိန္ကို မဟာသမယဟုေခၚဆိုပါသည္။ ထိုနတ္သဘင္အစည္းအေဝး၌ အမည္နာမအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ထုတ္ေဖာ္ႁမြက္ၾကား ႏႈတ္ခြန္းဆက္ေသာအားျဖင့္ မိန္႔ၾကားေသာစကားေတာ္မ်ားကို မဟာသမယသုတ္ဟု ေခၚဆိုရပါသည္ ။

ကစၥာန ေဂါတၱသုတၱန္ ျမန္မာျပန္

ကစၥာန ေဂါတၱ သုတ္

သာ၀တၳိမွာ ေနတယ္ ။
အဲဒီမွာ အရွင္ကစၥာနေဂါတၱ က
ဘုရားဆီ ခ်ဥ္းကပ္တယ္ ။
ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ဘုရားရွိခိုးကာ
ေထာင့္တစ္ေထာင့္မွာ ထိုင္တယ္ ။
ေထာင့္တစ္ေထာင့္မွာ ထိုင္ၿပီးေတာ့
အရွင္ကစၥာေဂါတၱ ဟာ
ဘုရားကိုဒီလိုေျပာတယ္ ။

“ အျမင္မွန္
အျမင္မွန္ နဲ႔ ေျပာၾကတယ္ ဘုရာ့ ။
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
အျမင္မွန္ ျဖစ္ပါသလဲ ။ ” တဲ့

“ ေလာကဟာ ကစၥာန
ရွိျခင္းအယူနဲ႔ မရွိျခင္းအယူ ႏွစ္ခုကို
ေယဘုယ်အားျဖင့္မွီတယ္ ။
ေလာက အစ ကို ျဖစ္ေနတဲ့ အတိုင္း
ပညာမွန္နဲ႔ ျမင္တဲ့သူအဖို႔ေတာ့
ေလာကမွာ မရွိျခင္းအယူ မျဖစ္ဘူး ။
ေလာက အဆံုး ကို ကစၥာန ၊ ျဖစ္ေနတဲ့အတိုင္း
ပညာမွန္နဲ႔ ျမင္တဲ့သူအဖို႔ေတာ့
ေလာက မွာ ရွိျခင္းအယူ မျဖစ္ဘူး ။ ”

“ ဒီေလာက ဟာ ကစၥာန ၊ ေယဘုယ်ကေတာ့
ကပ္ေရာက္မႈ၊ စြဲလမ္းမႈ ၊ နစ္ျမဳပ္ စူး၀င္မႈ နဲ႔
ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားတယ္ ။
သူ ( အျမင္မွန္ရွိသူ ) ကေတာ့
ဒီစိတ္ရဲ႕ တည္ရာ၊ နစ္ျမဳပ္စူး၀င္ရာ၊ကိန္းေအာင္းရာ ျဖစ္တဲ့
အဲဒီ ကပ္ေရာက္မႈ၊ စြဲလမ္းမႈ ၊ “ ငါ အတၱ ” လို႔ မကပ္ေရာက္ဘူး ။
မစြဲလမ္းဘူး ၊ မေဆာက္တည္ဘူး၊။
“ ျဖစ္ေပၚတာ ဆင္းရဲ ျဖစ္ေပၚတာပဲ ။ ”
“ ခ်ဳပ္တာ ဆင္းရဲ ခ်ဳပ္တာပဲ ” ဆိုတာ
မယံုမွားဘူး။ ဒြိဟ မျဖစ္ဘူး ။
ဒီမွာ
သူသိတာ သူမ်ားေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး ။
ဒီလိုနဲ႕ ကစၥာန အျမင္မွန္ေပၚတယ္ ။ ”

“ အားလံုးရွိတယ္ ၊ လို႔ ဆိုတာ ကစၥာန ၊
ဒါလည္း အစြန္းတစ္ခုပဲ ။
အားလံုးမရွိဘူး လို႔ ဆိုတာ
ဒါလည္း ကစၥာန ဒုတိယ အစြန္းပဲ ။
ဒီအစြန္း ႏွစ္ခု စလံုးကို
မခ်ဥ္းကပ္ဘဲ အလယ္နည္း နဲ႔
တထာဂတ က တရားကိုေဟာတယ္ ။
မသိမႈ အေၾကာင္းေၾကာင့္
အျပဳအမႈေတြ ျဖစ္ေပၚတယ္ ။
အျပဳအမူေတြ ေၾကာင့္ အသိျဖစ္ေပၚတယ္ ။
ဒီလိုနဲ႔
ဒီဆင္းရဲ အစုႀကီး ရဲ႕ အစ ျဖစ္ေပၚတယ္။

မသိမႈ အၾကြင္းမဲ႔ တပ္မက္ကင္း ခ်ဳပ္တာ
အျပဳအမူ ခ်ဳပ္တာပဲ ။
အျပဳအမူ ခ်ဳပ္တာ အသိစိတ္ ခ်ဳပ္တာပဲ
အသိစိတ္ ခ်ဳပ္တာကေန . . . .
ဒီလိုနဲ႔ ဆင္းရဲအစုႀကီး တစ္ခုလံုး ရဲ႕
အဆံုးျဖစ္ေပၚတယ္ ။ ” တဲ့

သံယုတၱနိကာယ ၊ နိဒါန ၀ဂၢ၊ ၂ ၊ ၅ကစၥာနေဂါတၱ သုတၱ ။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဒီမွာ ရွိျခင္းအယူ ၊ မရွိျခင္းအယူ ဆိုတာ သႆတ နဲ႔ ဥေစ ၦဒအယူ တို႔ပါ ။

ေမာင္သာႏိုး ဘာသာျပန္ပါတယ္ ။

ႏွစ္ေဟာင္းကို ႏူတ္ဆက္ရင္း ပါရမီျဖည့္မယ္

“ႏွစ္ေဟာင္းကုိ ႏႈတ္ဆက္ရင္း ပါရမီျဖည့္မယ္”
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
တိမ္တုိက္ပမာ၊သံသရာ၊ေတြ႕လာခဏ။
ေလေၾကာင့္ကြဲကာ၊ပ်က္ရရွာ၊လ်င္စြာေပ်ာက္သြားၾက။
-【တိပိဋကဓရ ေယာဆရာေတာ္】
ဘဝဆုိတာ ေကာင္းကင္က တိမ္တုိက္ကေလးေတြလုိပါပဲ။
ခဏေတြ႕ၿပီး၊ခဏအၾကာမွာပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတာပါ။

လူ႔ဘဝသက္တမ္းကုိ ေယဘုယ်ေျပာရရင္
(၇၅)ႏွစ္ပါပဲ။(၇၅)ႏွစ္အတြင္းမွာပဲ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကရတာပါ။
ကံေကာင္းလည္း ႏွစ္ကာလတစ္ခုအလြန္ပါပဲ။

●ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့သူေတြက ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ပါၿပီ။
●မေပ်ာက္ကြယ္ေသးတဲ့သူေတြကုိလည္း
ေပ်ာက္ကြယ္ဖုိ႔ အခ်ိန္တစ္ခုက ႀကိဳေနပါၿပီ။

ေဟာ…ခု မၾကာခင္မွာ ႏွစ္ေဟာင္းကုိႏႈတ္ဆက္ၿပီး၊
ႏွစ္သစ္ကုိ ႀကိဳဆုိရေတာ့မွာပါ။
ဘယ္လုိပံုစံနဲ႔ ႏွစ္ေဟာင္းကုိ ႏႈတ္ဆက္မလဲ။ ။

❦အကုသုိလ္ေတြကုိ ႏုတ္ၿပီး ကုသုိလ္ေတြနဲ႔ ဆက္ရမွာပါ။
❦အမုန္းေတြကုိ ႏုတ္ၿပီးေမတၱာေတြနဲ႔ ဆက္ရမွာပါ။
❦မရုိးသားမႈေတြကုိ ႏုတ္ၿပီး ရုိးသားမႈေတြနဲ႔ဆက္ရမွာပါ။
❦မမွန္တရားေတြကုိ ႏုတ္ၿပီး အမွန္တရားေတြနဲ႔ဆက္ရမွာပါ။
Young Buddhist's Association

သႀကၤန္မွတ္စု - ၂

သႀကၤန္ပံုျပင္

တခါက သိၾကားမင္းႏွင့္ ျဗဟၼာမင္းတို႔ ၂-ေယာက္ စကားလက္ဆံု ေျပာၾကရာ ‘ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ မတိုင္ခင္က လူ႔ျပည္၌ တစ္ပတ္လွ်င္ ၈-ရက္ ရွိခဲ့ၿပီး ယခုအခါ ၇-ရက္သို႔ ေျပာင္းသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း’ သိၾကားမင္းက ေျပာေလရာ ျဗဟၼာမင္းက မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုကာ ျငင္းခုံၾကပါသတဲ့။

ထို႔ေနာက္ ႐ႉံးတဲ့သူ ေခါင္းျဖတ္ခံေၾကးဟု သတ္မွတ္ကာ လူ႔ျပည္သို႔ ဆင္းၿပီး ထိုအခ်ိန္က သီလ၊ သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ရေသ့ထံတြင္ အဆံုးအျဖတ္ ခံယူၾကပါသတဲ့။ အဘိဉာဏ္ရ ရေသ့က ယခုအခါတြင္ လူ႔ျပည္တြင္ တနဂၤေႏြအစ စေနအဆံုး ၇-ရက္သာ ရွိေတာ့သည္ဟု အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့ေလသတဲ့။ ျဗဟၼာမင္းလည္း သူ႔ကတိအတိုင္း သူ၏ဦးေခါင္းကို အဓိ႒ာန္ျဖင့္ ျဖတ္ၿပီး သိၾကားမင္းလက္သို႔ ေပးအပ္လိုက္ပါတယ္။
         ထိုျဗဟၼာဦးေခါင္းျပတ္ႀကီးသိၾကားမင္းလက္ထဲသို႔ ေရာက္သည့္အခါ ဒီျဗဟၼာဦးေခါင္းျပတ္ႀကီးကို ေျမေပၚခ်ထားလွ်င္ ၇-ႏွစ္ ကမ႓ ၻာမီးေလာင္ၿပီး မိုးေခါင္လိမ့္မည္၊ ေရတြင္ ထားပါကလည္း သမုဒၵရာ ၇-စင္းမွ ေရမ်ား ခန္းေျခာက္သြားလိမ့္မည္လို႔ သိၾကားမင္းက စဥ္းစားမိသတဲ့။ ဒါနဲ႔ ေျမမွာလည္း မထား၊ ေရသို႔လည္း မပို႔ေတာ့ဘဲ နတ္သမီး ၇-ေယာက္ကို တစ္ဦးလွ်င္ တစ္ႏွစ္စီ ျဗဟၼာဦးေခါင္းကို ကိုင္ထားရန္ တာဝန္ေပးလိုက္သတဲ့။

ထိုနတ္သမီးေတြရဲ႕ တစ္ဦးမွ တစ္ဦးသို႔ ျဗဟၼာဦးေခါင္းကိုင္ရန္ အလႊဲအေျပာင္းကို သကၤႏၲလို႔ ေခၚၿပီး ထိုမွ ေ႐ြ႕ေလ်ာ ဆင္းသက္ကာ သႀကၤန္ဆိုတာ ျဖစ္လာပါသတဲ့။ ဒါကေတာ့ သႀကၤန္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေျပာတတ္တဲ့ ပံုျပင္ပါ။

ျမန္မာျပည္မွာ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ထုတ္ေဝတဲ့ သႀကၤန္စာမ်ားမွာလည္း ျဗဟၼာမင္းႀကီးရဲ႕ ဦးေခါင္းကို လႊဲေျပာင္းေပးေနပံုကို ေဖာ္ျပေလ့ရွိတာ သတိျပဳမိပါတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ သႀကၤန္ဆိုတာ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္း အဓိပၸာယ္လို႔သာ လြယ္လြယ္ မွတ္လိုက္ၾကပါစို႔။

ျမန္မာသႀကၤန္ပြဲေတာ္မ်ား အစ ပုဂံေခတ္က
ေရွးမွတ္တမ္းမ်ားအရ ေရကစားပြဲေတာ္ကို ပထမဆံုး စတင္ခဲ့သည့္ ဘုရင္မွာ ပုဂံေခတ္၊ နရသီဟပေတ့မင္းလက္ထက္တြင္ဟု သိရပါတယ္။ ထိုမင္းသည္ ေရကစားပြဲေတာ္တြင္ သူ၏မိဖုရား ေစာလံုကို စ,ေနာက္မိခဲ့ျဖင့္ ေစာလံုမွ ထမင္းပြဲတြင္ အဆိပ္ထည့္ကာ လုပ္ၾကံသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင္က အခ်ိန္မီ သိရွိသျဖင့္ အသက္မေသခဲ့ဘဲ မိဖုရားေစာလံုကို မီးက်ီးခဲရဲရဲတြင္ မီးကင္သတ္ေစခဲ့ပါတယ္။ သႀကၤန္အစ ေၾကကြဲစရာ မွတ္တမ္းေလးတစ္ခုဟုသာ ဆိုပါရေစ။

ေရွာင္ၾကဥ္ဖြယ္ရာ အျဖာျဖာ
___________________
ေရွးပညာရွိႀကီးေတြဟာ အတာႏွစ္ဦးမွာ ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္ ဓေလ့တခ်ိဳ႕ သတ္မွတ္ထားတာ မွတ္သား သတိျပဳ ဆင္ျခင္ဖြယ္ ေတြ႕ရပါတယ္။

အဲဒါေတြက သႀကၤန္အခါမွာ -

(၁) ငိုေႂကြးျခင္း၊ ပူေဆြးျခင္း။

(၂) လိင္ဆက္ဆံျခင္း။

(၃) သူတပါးအသက္ သတ္ျဖတ္ျခင္း။

(၄) အရက္ မူးယစ္ေဆးဝါး သံုးစြဲျခင္း။

(၅) စိတ္ဆိုးျခင္း၊ ခိုက္ရန္ျဖစ္ျခင္း။

(၆) ေသြးေဖာက္ ေသြးထုတ္ျခင္း။

(၇) ဆီလိမ္း ေဆးလိမ္းျခင္း။

(၈) သစ္ပင္ခုတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ထင္းခုတ္ျခင္း။

(၉) ကုန္ပစၥည္း ဝယ္ယူသိုေလွာင္ျခင္း။

(၁၀) ကုန္ပစၥည္း ေရာင္းခ်ျခင္း၊ ဆိုင္ထြက္ျခင္း မျပဳၾကရဘူး ဆိုတာပါပဲ။

[ သူ႔ေခတ္ သူ႔အခါ သူ႔ဓေလ့ထံုးစံ သူ႔အေၾကာင္းအက်ိဳးနဲ႔သူ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ]

{ { သႀကၤန္တြင္းသာ မဟုတ္ဘဲ ဘယ္အခ်ိန္အခါမဆို မေကာင္းေသာ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆို၊ အၾကံအစည္ေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္ရပါတယ္။ }}

[{သႀကၤန္ခ်ိန္ခါ ျပဳဖြယ္ရာမ်ား }]

“မဟာသႀကၤန္”ႏွင့္ တြဲဖက္၍ “အတာ”၊ “အတာစား” ဟူေသာ ေဝါဟာရတို႔ကို ေျပာဆို သံုးစြဲၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

“အတာ”ဟူသည္ ေလာကီအလို ‘ဒဏ္သင့္ျခင္း’ ျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ ‘အႏၲ-အဆံုး’ဟူေသာ ပါဠိပုဒ္မွ ‘အတာ’ျဖစ္လာသည္ဟုလည္း ၾကံဆၾကပါတယ္။

ယင္းအလိုအားျဖင့္ “အတာ”ဟူသည္ ‘ေနာက္ဆံုးကာလ၊ အက်ပိုင္းကာလ’ကို ဆိုလိုပါတယ္။

အတာရက္ကို ဤသို႔ဆို

“အတာရက္”မွာ သႀကၤန္အတက္ရက္ ျဖစ္၏။ ႏွစ္တစ္ႏွစ္၏ ေနာက္ဆံုးရက္ပင္ ျဖစ္တယ္။ သႀကၤန္အတက္ရက္ႏွင့္ ေမြးေန႔တိုက္ဆိုင္သူမ်ားသည္ “အတာသင့္”သူမ်ား ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါကိုပင္ အတာစားသည္ဟု ေျပာဆို သံုးစြဲေနၾကပါေသးတယ္။

အတာစားသည့္ ေန႔နံသားသမီးတို႔သည္ အတာတက္မည့္အခ်ိန္ အတိအက်တြင္ “အတာစား”ရပါတယ္။ အတာစားဟူသည္ အတာတက္ခ်ိန္မွာ ေကာင္းမြန္ သန္႔ရွင္းစြာ ဝတ္စား ဆင္ယင္လ်က္ အေရွ႕ေတာင္အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ပူေဇာ္႐ိုေသထိုက္သူမ်ားကို လႉဖြယ္ပစၥည္းတို႔ျဖင့္ ဆက္ကပ္ျခင္း လႉဒါန္းပူေဇာ္ျခင္း ျပဳၾကရတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားတာေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။

အတာစားျခင္းအက်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳး
_____________________
အတာစားျခင္း၏ အက်ိဳးကား ... အတာပုည၊ ကုသလကို၊ ျပဳၾကကုန္ေသာ၊ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးတို႔သည္ “အတာကမၼံ ကေရာႏၲႆ မဟာေဘာဂံ မဟာသုခံ မဟပၹလံ စတုဒၵိသံ ေဝရီေဇယ်သုမဂၤလံ”ဟု ေရွးပညာရွိတို႔ ေရးဖြဲ႕ခဲ့သည္ႏွင့္အညီ ထိုကဲ့သို႔ ရတနာသံုးပါး စသည္တို႔အား လႉဒါန္း ပူေဇာ္ၾကေသာ သူတို႔သည္ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ မဂၤလာတရား ျပန္႔ပြားတိုးတက္ ျပည့္စံုကုန္ရာသည္ ... ဟု မွတ္သားရဖူးပါတယ္။

အတာအိုး အတာပန္း
_______________
အတာအိုးကို သႀကၤန္ကို ေစာင့္ႀကိဳသည့္အေနျဖင့္ သႀကၤန္မက်ခင္ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ရသည္။ (၇)ရက္သားသမီးတို႔အတြက္ ရည္႐ြယ္၍ ပန္း ၇-မ်ိဳးျဖစ္ေစ၊ အၫြန္႔ ၇-မ်ိဳးျဖစ္ေစ ေရျပည့္အိုးမွာ ထိုးေလ့ ထည့္ၾကေလ့ရွိပါတယ္။

စာေရးသူတို႔ အညာနယ္မွာေတာ့ သႀကၤန္က်သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ အတာအိုးမွ ေရကို သြန္၍ သႀကၤန္ပန္း၊ သႀကၤန္အၫြန္႔တို႔ကို အိမ္ဦး ဝင္းထရံ စသည္တို႔၌ ထိုးစိုက္ကာ ႏွစ္သစ္မွာ ေဘးရန္ကင္းကြာ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာဖို႔ ဆုေတာင္းဆုယူ ျပဳၾကေလ့ရွိပါတယ္။

ဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာ ျပဳလုပ္ၾက
______________________

သႀကၤန္ေရာက္ၿပီဆိုပါလွ်င္ အစဥ္အလာအားျဖင့္ ဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာကိုလည္း ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။

သႀကၤန္ဟူသည္ ဗသွ်ဴသႀကၤန္၊ အာရာမသႀကၤန္၊ သမႏၲသႀကၤန္ဟု ၃-မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ (သႀကၤန္အမ်ိဳးအစား ၁၂-မ်ိဳးဟုလည္း သုေတသနသ႐ုပ္ျပအဘိဓာန္မွာ ေတြ႕ရ၏။) ဗသွ်ဴသႀကၤန္ျဖစ္က သႀကၤန္မဝင္မီ ဦးေခါင္းေဆးၾကရသည္။ အာရာမသႀကၤန္ျဖစ္က သႀကၤန္ဝင္ဆဲမွာ ဦးေခါင္းေဆးၾကရသည္။ သမႏၲသႀကၤန္ျဖစ္က သႀကၤန္က်ၿပီး ၂၄-မိနစ္မွာ ဦးေခါင္းေဆးၾကရသည္။ (တစ္နာရီလြန္မွ ဦးေခါင္းေဆးၾကရသည္ဟုလည္း ပညာရွင္တို႔ ဆိုၾကပါ၏။)

ေရွးျမန္မာတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္အဂၤါတြင္ အျမင့္ျမတ္ဆံုးျဖစ္ေသာ ဦးေခါင္းတြင္ ႏွစ္ေဟာင္းက ကပ္ၿငိစြက်န္ေနေသာ အညစ္အေၾကးမ်ား ႏွစ္သစ္သို႔ ဆက္လက္ မပါရွိေစရန္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာ ျပဳခဲ့ၾကၿပီး အတိတ္ေကာင္းယူကာ ကိုယ္စိတ္သန္႔ရွင္းမႈကို အက်ိဳးျပဳရာေရာက္သည္ဟု ယူဆခဲ့ၾကပါတယ္။

ဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာျပဳလုပ္ေသာေၾကာင့္ အက်ိဳးရပံုကို သႀကၤန္စာမ်ားတြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထားတာကို ဖတ္႐ႈ မွတ္သားရဖူးပါတယ္။

“ဦးေခါင္းေဆးရေသာအက်ိဳးကား - သကၤေႏၲ၊ သႀကၤန္ဟု ေခၚဆိုအပ္ေသာ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္မင္းသည္။ ပုဏၰေမ၊ အံသာ(၃၆၀)ရသျဖင့္ တဘဝဝဏျပည့္၍ မိန္ရာသီ အဝသာန္ နဝင္းမွ မိႆရာသီ အာဒိနဝင္းသို႔ ေျပာင္းခဲ့သည္ရွိေသာ္။ ဣဓ၊ ဤလူ႔ျပည္၌။ မာဏဝါ၊ သတၱဝါဟုေခၚေဝၚအပ္ကုန္ေသာ။ မႏုဇာ၊ လူအေပါင္းတို႔သည္။ သိရာ၊ ဦးေခါင္းေဆးကုန္ရာ၏။

ေတသံ၊ ထိုဦးေခါင္းေဆးကုန္ေသာ သူတို႔အား။ သတၱဘာဂီ၊ ခုနစ္ႏွစ္ကျဖစ္ကုန္ေသာ။ ေရာဂီ၊ အနာ
အနာမ်ိဳးတို႔သည္။ ဝိနာေသယ်ဳံ၊ ကင္းေပ်ာက္ကုန္ရာ၏။ သုခဘာဂီ၊ ခ်မ္းသာျဖင္း၏အဖို႔ျဖစ္ကုန္ေသာ။ သတသဟႆာနိ၊ တစ္သိန္းေသာ အက်ိဳးတို႔သည္။ ဘေဝယ်ဳံ၊ ျဖစ္ကုန္ရာ၏။”

အထက္ေဖာ္ျပပါအတိုင္း ႏွစ္သစ္မွာ ေကာင္းက်ိဳးက်က္သေရ မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုရေအာင္ သႀကၤန္ကာလမ်ားမွာ ဦးေခါင္းေဆးမဂၤလာမ်ား ျပဳလုပ္ရျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔ နားလည္ရပါတယ္။

နိဂံုးခ်ဳပ္အားျဖင့္မူ သႀကၤန္ဆိုတာ ေျပာင္းလဲျခင္းလို႔ နားလည္ခဲ့ရပါၿပီ။ ဒီေျပာင္းလဲျခင္းဟာ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အဆံုးသတ္ပါလိမ့္ဟုလည္း ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ဘဝနဲ႔ သံသရာတခြင္ က်င္လည္ရအုန္းမယ္ဆိုရင္ နိမ့္တံုတခါ ျမင့္တံုတလွည့္ ေျပာင္းလွည့္ေနအုန္းမွာျဖစ္ေတာ့ ေတာ္႐ုံနဲ႔ အဆံုးမသတ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေတြးမိပါတယ္။

ေလာကႀကီးထဲမွာ လူျဖစ္လာၿပီး ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ရွာေဖြ လွည့္လည္ေနၾကသူေတြဟာ တေနရာကေန တေနရာဆီ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ၿပီဆိုရင္ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္သည့္ ပစၥည္းမ်ားကို သိမ္းဆည္း သယ္ေဆာင္သြားတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာလည္း ေကာင္းႏိုးရာရာ တန္ဖိုးရွိသည့္ မိမိနဲ႔ အသံုးတည့္ေသာ အရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းေလ့ရွိၾကပါတယ္။ တန္ဖိုးမဲ့တဲ့အရာေတြကို စြန္႔ထားခဲ့ၿပီး တန္ဖိုးႀကီးပစၥည္းမ်ားကိုသာ မိမိနဲ႔တပါတည္း သယ္ေဆာင္သြားတတ္ၾကတာကို သတိျပဳမိပါတယ္။

ဒီလုိပါပဲ ... မိမိတို႔ဟာ မၿမဲေသာ သခၤါရေလာကနယ္မွာ လူျဖစ္လာၾကသူေတြမို႔ တေနရာတည္းမွာ ထာဝရဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။ နိမ့္ရာကေန ျမင့္ရာဆီ၊ ဆိုးရာကေန ေကာင္းရာဆီ၊ က်႐ႉံးမႈမွသည္ ေအာင္ျမင္မႈဆီ၊ ေဒသတစ္ခုကေန ေဒသတစ္ခုဆီ စသည္ စသည္ျဖင့္ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ရမွာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီဘဝ ဒီခႏၶာကို စြန္႔ခြာလို႔ တမလြန္ဆိုတဲ့ ေနာင္ဘဝဆီ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ရအုန္းမယ္။

သတၱဝါေတြမွာ ကံသာလွ်င္ ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာရွိေပရာ ဒီလုိ ေျပာင္းေ႐ႊ႕တဲ့အခါမွာ တန္ဖိုးနည္းၿပီး အပါယ္ကို ဆြဲခ်ႏိုင္တဲ့ အကုသိုလ္ကံ ဥစၥာေတြကိုပဲ သိမ္းဆည္း သယ္ေဆာင္သြားၾကမည့္အစား တန္ဖိုးႀကီးျမင့္ၿပီး ျမင့္ျမတ္ေသာ အထက္တန္းက် မ်က္ႏွာပန္းလွတဲ့ ဘံုဘဝေတြကို ေရာက္ေစႏိုင္သည့္ ကုသိုလ္ကံတည္းဟူေသာ ဥစၥာေတြကို သယ္ေဆာင္သြားႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ပါလား။

ဒါေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္မွသည္ တစ္ႏွစ္ဆီသို႔ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေသာ ဒီသႀကၤန္အခါ သႀကၤန္အေၾကာင္း ေလ့လာဆည္းပူးရင္း ႏွစ္သစ္ႀကိမ္ရာ မဂၤလာရွိေသာ သႀကၤန္အခါကာလမွာ ေကာင္းျမတ္လွေသာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ ျမတ္ေကာင္းမႈေတြကို ႀကိဳးစားျပဳလို႔ ႏွစ္ေဟာင္းက အကုသိုလ္အညစ္ေၾကး အျပစ္ေဘးထိုက္သည့္ ဒုစ႐ိုက္ေတြကို ႏွစ္ခဲ့ ပစ္ခဲ့ၾကပါစို႔လား၊ ႏွစ္သစ္မွာ ကုသိုလ္ သုစ႐ိုက္တရားေတြနဲ႔ ဘဝကို သစ္လြင္ေတာက္ေျပာင္လာေအာင္ ႐ြက္ေဆာင္ၾကပါစို႔လားလို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။

ေမတၱာသီေသန စိေတၱန။

အရွင္နႏၵဝံသ

ေဇယ်သုခဓမၼရိပ္သာ

Amarillo, Texas

3-April-2012

+++++

(စာေရးသူရဲ႕မွတ္စုမ်ား၊ သႀကၤန္စာ၊ အင္တာနက္ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္မ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္ ကိုးကားပါတယ္။ အင္တာနက္ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ မူရင္းပိုင္ရွင္မ်ားကို မွတ္ယူမထားမိတာ ခြင့္လႊတ္ေစလိုပါတယ္။)

သႀကၤန္ မွတ္စု - ၁

သႀကၤန္အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း - 

အရွင္နႏၵဝံသ (ေဇယ်သုခဓမၼရိပ္သာ)

သႀကၤန္ ... ေၾသာ္ သႀကၤန္ ... ႏွစ္အကူး ႐ႊင္ျမဴးေလတဲ့ သႀကၤန္ .. တဲ့။ သီခ်င္းေတြလဲ ၾကားဖူးရဲ႕ ... သႀကၤန္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကသူေတြကိုလဲ ေတြ႕ဖူးခဲ့ေပမယ့္ ‘သႀကၤန္’ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ေစ့ေစ့ငုငု ထဲထဲဝင္ဝင္ က်က်နန နားမလည္ခဲ့တာ အမွန္ပါ။ ငယ္႐ြယ္သူေတြက သိလိုေရးနဲ႔ ေမးလာတဲ့အခါ သူတို႔ သေဘာက်ေအာင္ ေျဖစရာ သိပ္မရွိခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ စာေပေတြထဲ သႀကၤန္အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းဆိုသလို ေဖြရွာ ေလ့လာၾကည့္မိပါတယ္။
သႀကၤန္ပြဲေတာ္ဟူသည္ ျမန္မာျပည္အပါအဝင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံေတြမွာ ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုတဲ့အေနနဲ႔ က်င္းပၾကတဲ့ ပြဲေတာ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ “ကူးေျပာင္းျခင္း”, “ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္း”ဟု အဓိပၸာယ္ရေသာ ပါဠိဘာသာ “သကၤႏၲ”၊ သကၠတဘာသာ “သႀကၤႏၲ”တို႔ကို တိုက္႐ိုက္ ျမန္မာမႈျပဳ၍ ေခၚဆိုၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ဒီ ပါဠိဘာသာ “သကၤႏၲ”၊ သကၠတဘာသာ “သႀကၤႏၲ”ကေန ဆင္းသက္လာတဲ့ ေဝါဟာရဟာ သက္ဆိုင္ရာ ေဒသေန ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘာသာစကား ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္းက်င္အေျခအေနေတြေပၚ မူတည္ၿပီး ကြဲျပား ျခားနားမႈ ရွိတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ “သႀကၤန္”၊ ထိုင္းတို႔ရဲ႕ “ဆြန္ကရန္” (Song Kran)၊ ကေမ႓ာဒီးယားတို႔ရဲ႕ “ခ်ိဳခ်နန္သေမး” (Chol Chnam Thmey)၊ လာအိုတို႔ရဲ႕ “ဘီးမိုင္” (Bpee Mai)နဲ႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ယူနန္ျပည္နယ္ ဒိုင္လူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ “ေရသဘင္ပြဲ”ဆိုတဲ့ “ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္”တို႔ဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ရင္းျမစ္က ဆင္းသက္လာတဲ့ ပြဲေတာ္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

ဗ်ာသန တရားျဖင့္ နိဗၺာန္ထိေအာင္ စြမ္းေဆာင္ျခင္း

အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ ဗ်ာသနတရားျဖင့္ နိဗၺာန္ထိေအာင္ စြမ္းေဆာင္ျခင္း။
============
သူေတာ္စင္ေတြ ဆုေတာင္းတိုင္း ၀ိပတၱိတရား ေလးပါး။ ဗ်ာသနတရား ငါးပါး။ ဆိုတာၾကပါ
တယ္။ အဲဒီ ဗ်ာသနတရား ငါးပါးမွာ==ဥာတိဗ်သန=ေဆြမ်ိဳးေတြထဲက ပ်က္စီးမွဳ။ ေဘာဂဗ်သန=
စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ ပ်က္စီးမွဳ။ ေရာဂဗ်သန=ေရာဂါေ၀ဒနာ ျဖစ္ျခင္းျဖင့္ ပ်က္စီးမွဳ။
သီလဗ်သန=အက်င့္သီလ ပ်က္စီးမွဳ။ ဒိဌိဗ်သန=အယူ၀ါဒအျမင္ရဲ့ ပ်က္စီးမွဳတို ့ ျဖစ္ၾကတယ္။
အဲဒီပ်က္စီးျခင္း ငါးမ်ိဳးထဲက လူေတြအေလးထားေနၾကတာ၊ ပ်က္စီးမွာ ေၾကာက္ၾကတာ၊ ဥာ
တိဗ်သန-ေဆြမ်ိဳးေတြ ပ်က္စီးမွာ ေၾကာက္ၾကတယ္။ ေဘာဂဗ်သန-စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ ပ်က္စီးမွာ
ေၾကာက္ၾကတယ္။ ေရာဂဗ်သန-ေရာဂါေတြျဖစ္မွာေၾကာက္ၾကတယ္။ သီလဗ်သန-ကိုယ္က်င့္တရား
ပ်က္မွာကို မေၾကာက္ဘူး။ ဒိဌိဗ်သန-အယူ၀ါဒ အျမင္ေစာင္းသြားမွာ ပ်က္စီးမွာ မေၾကာက္ၾကဘူး။
တကယ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတာက သီလဗ်သန နဲ ့ ဒိဌိဗ်သန က ေၾကာက္စရာ ေကာင္း
တယ္။ က်န္တဲ့ ဗ်သန သံုးပါးက ေၾကာက္စရာ မေကာင္းဘူး။ လူေတြ စိုးရိမ္ေသာက ေရာက္ေနၾက
တာက=ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ ပ်က္စီးမွာ စိုးရိမ္တယ္။ ပစၥည္းဥစၥာေတြ ပ်က္စီးလို ့ငိုတယ္။ ပ်က္စီး
မွာ စိုးရိမ္ၾကတယ္။ ေရာဂါ ျဖစ္လို ့ ငိုတယ္။ ေရာဂါမျဖစ္ ေစခ်င္ဘူး။
သီလပ်က္လို ့ ငိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ မၾကားဘူး ေလာက္ေအာင္ကို ရွားတယ္။ အယူ၀ါဒ ပ်က္စီးလို ့
ငိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္လဲ မၾကားဘူး ေလာက္ေအာင္ကို ရွားပါးပါတယ္။ သို ့ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထား
တာက ဥာတိဗ်သန၊ ေဘာဂဗ်သန၊ ေရာဂဗ်သန၊ ဒါေတြ ပ်က္စီးလို ့ကေတာ့ ငရဲမက်ဘူး။ သံသ
ရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွာ ဒုကၡမျဖစ္ဘူး။။ သီလဗ်သန၊ ဒိဌိဗ်သန၊ အဲဒါ ႏွစ္ပါး ပ်က္စီးရင္ေတာ့ သံသရာမွာ
ဒုကၡ ေရာက္ၿပီတဲ့။။
အဲဒါေတြကို မပူၾကလို ့ တန္ဘိုးရွိတဲ့ သီလကို ေငြေၾကးနဲ ့ လဲလိုက္ၾကတာဘဲ။ "အဒိႏၷဒါနာ ေ၀
ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ။" သူမ်ားပစၥည္း မယူပါဘူးလို ့ ေဆာက္တည္ ထားေပမဲ့၊ ေတာ္
ေတာ္မ်ားမ်ားက အခြင့္သာလို ့ရွိရင္ သီလ အပ်က္ခံၿပီးေတာ့ ယူလိုက္ၾကတာပါဘဲ။ ။
အခြင့္အေရး မေပးတဲ့အခါ၊ စားစရာ မရွိတဲ့ အခါမွာ "၀ိကာလ ေဘာဇနာ ေ၀ရာမဏိ သိကၡာ
ပဒံ သမာဒိယာမိ"၊ တဲ့။ စားစရာနဲ ့ ၾကံဳတဲ့အခါက်ေတာ့ ေအး...ေနာက္မွပဲ သီလေဆာက္တည္
ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး လုပ္ထည့္လိုက္ၾကတာ။ အဲဒါမ်ိဳးဟာ အႏွစ္ကို အႏွစ္မွန္း မသိလို ့ ဒီလိုျဖစ္တာ။
လူ ့ဘ၀မွာ လူရယ္လို ့ ျဖစ္လာတဲ့အခါ တကယ့္ အေရးႀကီးတဲ့ အႏွစ္ကို ယူတတ္ဖို ့လိုတယ္။ ။
ျမတ္စြာဘုရားက==ေလာကမွာ ရာထူး၊ ဂုဏ္သိမ္၊ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ၊ ပစၥည္းဥစၥာ၊ မခံစား
ဘူး ဆိုတာ မရွိဘူးလို ့ "အနမတဂၢသုတ္မွာ" ေဟာထားတယ္။ အင္မတန္ ေကာင္းတဲ့အာရံုေတြ
အင္မတန္ ႏွစ္သက္တဲ့ အရာေတြ၊ ႀကံဳေတြ ့လို ့ရွိရင္ ဘယ္လိုစဥ္းစားရမလဲဆိုရင္ ဒီေလာက္
ရွည္ၾကာတဲ့ သံသရာခရီးမွာ၊ ငါလည္းဒါမ်ိဳးေတြ ႀကံဳဘူးတယ္လို ့ ဒီလိုပဲ ေအာက္ေမ့ပါ။ အဲဒီလို
ေအာက္ေမ့တာနဲ ့တန္းတန္းစြဲ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ စိတ္ကိုထိန္းတဲ့ နည္းတစ္နည္းပါ။ ။
ကိုးပါးသီလ ထဲမွာ အထြဋ္တင္ ေဆာက္တည္ထားတဲ့ "ေမတၱာသဟ ဂေတန ေစတသာ
သဗၺပါဏ ဘူေတသု"-သတၱ၀ါေတြအေပၚမွာ ေမတၱာထားတယ္။ မုန္းစရာပုဂၢိဳလ္ေတြ ့ရင္ ဟိုအရင္
ဘ၀တံုးက ငါ့အေမ(သို ့မဟုတ္)ငါ့အေဖ၊ ငါ့အကို၊ ညီ၊ အစ္မ၊ ညီမ၊ ေဆြမ်ိဳးေတြပဲလို ့ ႏွလံုးသြင္း
လိုက္မယ္ဆိုရင္၊ အမုန္းတရားေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါ။
ကုသိုလ္ကို ႏွစ္ပိုင္းခြဲမယ္ ဆိုရင္ သံသရာထဲမွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏိုင္ေစတာလဲ ကုသိုလ္
ပဲ။ သံသရာထဲမွ လြတ္ေျမာက္ဖို ့ရာလဲ ကုသိုလ္ပဲ၊။ သံသရာလည္ေစတဲ့ ကုသိုလ္က တဏွာရဲ့
အလြမ္းအမိုးကို ခံေနရတဲ့ ကုသိုလ္။ တဏွာ မကင္းေသးတဲ့ ကုသိုလ္။ တကယ္ေတာ့ ကုသိုလ္က
သံသရာထဲကို လည္ေစတာ မဟုတ္ဘူး။ အတြယ္အတာက လည္ေစတာ။ တဏွာက လည္ေစတာ။
အဲဒီလို တဏွာဆိုတဲ့ အတြယ္အတာ ဘာေၾကာင့္ေပၚရတာလဲ ဆိုရင္ အမွန္မသိတဲ့ အ၀ိဇၹာကေန
ပံုေဖၚေပးေနလို ့ ေပၚတာျဖစ္တယ္။
မလွတာကို လွတယ္လို ့ ပံုေဖၚေပးတယ္။ မေကာင္းတာကို ေကာင္းတယ္လို ့ ပံုေဖၚေပးတယ္။
အ၀ိဇၨာက အလွ၊ အေကာင္း၊ ျမင္လာေအာင္ ေသြးေဆာင္တဲ့အတိုင္း၊ တဏွာကေန လိုက္ၿပီး
တြယ္တာတယ္၊ အဲဒီ အ၀ိဇၹာ-တဏွာ ႏွစ္ခုေၾကာင့္ သံသရာ ရွိေနတာ။ သူတို ့ဟာ သံသရာရဲ ့
အျမစ္ႏွစ္ခုပဲ။ အဲဒီအျမစ္ ႏွစ္ခုကို မဖယ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ သံသရာထဲမွာ သူကအက်ိဳး ေပးေနအံုးမွာ။
ဒီအျမစ္ႏွစ္ခုကို ဖယ္ရွားလိုက္တာနဲ ့ သံသရာရဲ့ ေဘာင္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေတာ့ နိဗၺာန္ထိေအာင္
ေရာက္ႏိုင္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ျဖစ္ၾကပါေစ။ ။
{ ၁၃၆၉-ခုႏွစ္ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ(Ph.D) ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ "အကာကိုပစ္၍
အႏွစ္ ကိုရွာ" တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ ေရးသားပူေဇာ္ ပါသည္။ }
(မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

ဦးသိန္းေ၀။
http://www.facebook.com/damanadi.tk
http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။

အနတၱလကၡဏသုတၱ ျမန္မာျပန္

           အနတၱလကၡဏသုတၱ

          ( အတၱ မဟုတ္တဲ့ အမွတ္အသား )

ဒီလို ငါ ၾကားဖူးတယ္ ။ တခါေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ဗာရာဏသီမွာ ေနေတာ္မူတယ္ ရေသ့ဆင္းတဲ့ ေဘးမဲ့ေတာမွာပ ။
အဲဒီတံုးက ျမတ္စြာဘုရားက ငါးဦးအစု ရဟန္းတို႔ကို ေခၚေတာ္မူတယ္ ။ “ ရဟန္း တို႔ ” တဲ့ ။
“ အရွင္ဘုရား ” လို႔ အဲဒီရဟန္းေတြက ျမတ္စြာဘုရားကို ျပန္ၾကားၾကတယ္ ။ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီလိုမိန္႔တယ္ ။
ရုပ္ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
ရုပ္သာ အတၱ ဟုတ္ရင္ ရဟန္းတို႔ ရုပ္မွာ နာတာရယ္လို႔ မျဖစ္ေပဘူး ၊
“ ဒီလုိ ငါ ့မွာ ရုပ္ ျဖစ္ေစ ။ ဒီလို ငါ ့မွာ ရုပ္ မျဖစ္နဲ႕ ” လို႔ ရုပ္မွာ ေျပာလို႔ ရမွာေပါ ့ ။ ”
“ ရုပ္ဟာ အတၱ မဟုတ္လို႔သာ ရဟန္းတို႔ ။ ရုပ္မွာ နာတာ ျဖစ္တယ္ ။
ဒီလို ငါ ့ မွာ ရုပ္ျဖစ္ေစ ။ ဒီလို ငါ ့မွာ ရုပ္မျဖစ္နဲ႕ လို႔ ” ရုပ္မွာ ေျပာလို႔ မရတာ ျဖစ္တယ္ ။
ခံစားမူ ေ၀ဒနာ ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
. မွတ္သားမူ သညာ ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
သခၤါရေတြ(ျပဳျပင္မူေတြ) ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
၀ိညာဥ္ ( အသိစိတ္ ) ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
၀ိညာဥ္သာ အတၱ ဟုတ္ရင္ ရဟန္းတို႔ ၀ိညာဥ္မွာ နာတာရယ္လို႔ မျဖစ္ေပဘူး ၊

“ ဒီလုိ ငါ ့မွာ ၀ိညာဥ္ ျဖစ္ေစ ။ ဒီလို ငါ ့မွာ ၀ိညာဥ္ မျဖစ္နဲ႕ ” လို႔ ၀ိညာဥ္မွာ ေျပာလို႔ ရမွာေပါ ့ ။ ”
“၀ိညာဥ္ဟာ အတၱ မဟုတ္လို႔သာ ရဟန္းတို႔ ။ ၀ိညာဥ္ မွာ နာတာ ျဖစ္တယ္ ။
ဒီလို ငါ ့ မွာ ၀ိညာဥ္ ျဖစ္ေစ ။ ဒီလို ငါ ့မွာ ၀ိညာဥ္ မျဖစ္နဲ႕ လို႔ ” ၀ိညာဥ္ မွာ ေျပာလို႔ မရတာ ျဖစ္တယ္ ။
ဒါ ဘယ္လိုထင္ၾကလဲ ရဟန္းတိို႔ ။ ရုပ္ဟာ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား ။
မၿမဲပါ အရွင္ဘုရား ။
အဲဒီလို မၿမဲတဲ့ဟာ ဆင္းရဲလား ခ်မ္းသာလား ။
ဆင္းရဲပါ အရွင္ဘုရား ။
အဲဒီလို မၿမဲတာ ဆင္းရဲတာ ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတာကို “ ဒါ ငါ ့ဟာပဲ ၊ ဒါ ငါ ျဖစ္တယ္ ။ ဒါ ငါ ့ အတၱပဲ ”လို႔
ရႈျမင္လို႔ သင့္ေတာ္ ပါ ့မလား ။
မသင့္ေတာ္ပါ အရွင္ဘုရား ။
 “ ခံစားမႈ (ေ၀ဒနာ ) ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား . . . .
သညာ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား . . . . . .
သခၤါရေတြ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား . . . . .
၀ိညာဥ္ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား . . . . .
မၿမဲပါ အရွင္ဘုရား ။
အဲဒီလို မၿမဲတဲ့ဟာ ဆင္းရဲလား ခ်မ္းသာလား ။
ဆင္းရဲပါ အရွင္ဘုရား ။
အဲဒီလို မၿမဲတာ ဆင္းရဲတာ ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတာကို “ ဒါ ငါ ့ဟာပဲ ၊ ဒါ ငါ ျဖစ္တယ္ ။ ဒါ ငါ ့ အတၱပဲ ”လို႔
ရႈျမင္လို႔ သင့္ေတာ္ ပါ ့မလား ။
မသင့္ေတာ္ပါ အရွင္ဘုရား ။
ဒါ ့ေၾကာင့္ ရုပ္မွန္သမွ် အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ ၊ အတြင္း ျဖစ္ျဖစ္ အျပင္ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ၾကမ္းၾကမ္း ႏုႏု၊ ယုတ္ယုတ္ျမတ္ျမတ္
ေ၀းေ၀း နီးနီး ၊ ရုပ္ အားလုံး က “ ဒါ ငါ ့ဟာ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ငါ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ငါ ့အတၱ မဟုတ္ဘူး ” လို႔ ဒီလိုျဖစ္ရွိေနတဲ့
အတိုင္း ပညာမွန္ နဲ႔ ျမင္ရမယ္ ။
ေ၀ဒနာ မွန္သမွ် . . . . . . .
သညာ မွန္သမွ် . . . . . . .
သခါၤရ မွန္သမွ် . . . . . . .
၀ိညာဥ္မွန္သမွ် အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ ၊ အတြင္းျဖစ္ အျပင္ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ၾကမ္းၾကမ္း ႏုႏု၊ ယုတ္ယုတ္ျမတ္ျမတ္
ေ၀းေ၀း နီးနီး ၊ ရုပ္ အားလုံး က “ ဒါ ငါ ့ဟာ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ငါ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ငါ ့အတၱ မဟုတ္ဘူး ” လို႔ ဒီလိုျဖစ္ရွိေနတဲ့
အတိုင္း ပညာမွန္ နဲ႔ ျမင္ရမယ္ ။
ဒီလိုျမင္တဲ့ အခါ ရဟန္းတို႔ ၊ သင္ၾကားထားတဲ့ အရိယာ တပည့္ဟာ ရုပ္မွာလည္း ၿငီးေငြ႔တယ္ ၊ ေ၀ဒနာမွာလည္းၿငီးေငြ႔တယ္ သညာမွာလည္း ၿငီးေငြ႔တယ္ ။ သခၤါရ မွာလည္း ၿငီးေငြ႔တယ္ ။ ၀ိညာဥ္ မွာလည္း ၿငီးေငြ႔တယ္၊ ၿငီးေငြ႔ေတာ့ တပ္မႈ ကင္းတယ္ ၊
တပ္မႈ ကင္းေတာ့ လြတ္ေျမာက္တယ္၊ လြတ္ေျမာက္ေတာ့ “ ဒါ လြတ္ေျမာက္တာပဲ ” လို႔ အသိျဖစ္ေပၚတယ္ ။
ကုန္ခမ္းၿပီ၊ ေမြးဖြားျခင္း၊ က်င့္ၿပီးၿပီ၊ ျမတ္တဲ့ အက်င့္၊ ျပဳၿပီးၿပီ ျပဳသင့္တာ ။ ဒီအျဖစ္အျပင္ အျခား အျဖစ္ မရွိေတာ့ၿပီ လို႔ သိသြားတယ္ “ တဲ့ ။
ဒီလို မိန္႔ေတာ္မူရဲ႕ ျမတ္စြာဘုရား ၊ ၾကည္ႏူးကာ ငါးဦး အစု ရဟန္းတို႔က ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတာကို ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကတယ္။
ဒီေဟာေျပာခ်က္ ေဟာစဥ္ ငါးဦးအစုရဟန္းတို႔မွာ စြဲလမ္းမႈမရွိ အာသ၀ေတြကေန စိတ္ေတြ လြတ္ေျမာက္ကုန္ၾကတယ္ ။

      သံယုတၱနိကာယ ။ ခႏၶ၀ဂၢသံယုတၱ ၆ ၊ ၇ ။
       ၀ိနယ ပိဋက ။ မဟာ၀ဂၢ ၆ ။
                  ေမာင္သာႏိုး ျမန္မာျပန္ပါတယ္ ။

အနတၱလကၡဏ သုတ္ ပါဠိ+ ျမန္မာ

     

  

     အနတၱ-လကၡဏ သုတၱ  

( အတၱ မဟုတ္တဲ့ အမွတ္အသား )

ဧ၀ံ ေမ သုတံ ။ ဧကံ သမယံ ဗာရာဏသိယံ ၀ိဟရတိ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ ။
ဒီလို ငါ ၾကားဖူးတယ္ ။ တခါေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ဗာရာဏသီမွာ ေနေတာ္မူတယ္ ရေသ့ဆင္းတဲ့ ေဘးမဲ့ေတာမွာပ ။

တာတ ေခါ ဘဂ၀ါ ပဥၥ၀ဂၢီေယ ဘိကၡဴ အာမေႏ ၱသိ - “ ဘိကၡေ၀ါ ” တိ ။
အဲဒီတံုးက ျမတ္စြာဘုရားက ငါးဦးအစု ရဟန္းတို႔ကို ေခၚေတာ္မူတယ္ ။ “ ရဟန္း တို႔ ” တဲ့ ။

“ ဘဒေႏ ၱ ” တိ ေတ ဘိကၡဴ ဘဂ၀ေတာ ပစၥေႆာသံု ။ ဘဂ၀ါ ဧတ ဒေ၀ါစ -
 “ အရွင္ဘုရား ” လို႔ အဲဒီရဟန္းေတြက ျမတ္စြာဘုရားကို ျပန္ၾကားၾကတယ္ ။ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီလိုမိန္႔တယ္ ။

“ ရူပံ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ ။
ရုပ္ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။

ရူပဥၥ ဟိဒံ ဘိကၡေ၀ အတၱာ အဘ၀ိႆ၊ န ယိဒံ ရူပံ အာဗာဓာယ သံ၀ေတၱယ် ၊
ရုပ္သာ အတၱ ဟုတ္ရင္ ရဟန္းတို႔ ရုပ္မွာ နာတာရယ္လို႔ မျဖစ္ေပဘူး ၊

လေဗ ၻထ စရူေပ “ ဧ၀ံ ေမ ရူပံ ေဟာတု ၊ ဧ၀ံ ေမ ရူပံမာ အေဟာသီ ” တိ ။
“ ဒီလုိ ငါ ့မွာ ရုပ္ ျဖစ္ေစ ။ ဒီလို ငါ ့မွာ ရုပ္ မျဖစ္နဲ႕ ” လို႔ ရုပ္မွာ ေျပာလို႔ ရမွာေပါ ့ ။ ”

“ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေ၀ ရူပံ အနတၱာ တသၼာ ရူပံ အာဗာဓာယ သံ၀တၱတိ ၊
“ ရုပ္ဟာ အတၱ မဟုတ္လို႔သာ ရဟန္းတို႔ ။ ရုပ္မွာ နာတာ ျဖစ္တယ္ ။

န စ လဗ ၻတိ ရူေပ “ ဧ၀ံ ေမ ရူပံ ေဟာတု ၊ ဧ၀ံ ေမ ရူပံ မာ အေဟာသီ ” တိ ။
ဒီလို ငါ ့ မွာ ရုပ္ျဖစ္ေစ ။ ဒီလို ငါ ့မွာ ရုပ္မျဖစ္နဲ႕ လို႔ ” ရုပ္မွာ ေျပာလို႔ မရတာ ျဖစ္တယ္ ။

“ ေ၀ဒနာ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ . . . . . . . . .
ခံစားမူ ေ၀ဒနာ ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
“ သညာ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ . . . . . . . . . မွတ္သားမူ သညာ ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
“ သခၤါရာ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ . . . . . . . . . သခၤါရေတြ(ျပဳျပင္မူေတြ) ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။
“ ၀ိညာဏံ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ . . . . . . . . ။
၀ိညာဥ္ ( အသိစိတ္ ) ဟာ အတၱ မဟုတ္ဘူး ရဟန္းတို႔ ။

၀ိညာဏဥၥ ဟိ ဒံ ဘိကၡေ၀ အတၱာ အဘ၀ိႆ ၊ န ယိ ဒံ ၀ိညာဏံ အာဗာဓာယ သံ၀ေတၱယ် ။
၀ိညာဥ္သာ အတၱ ဟုတ္ရင္ ရဟန္းတို႔ ၀ိညာဥ္မွာ နာတာရယ္လို႔ မျဖစ္ေပဘူး ၊

လေဗ ၻထ စ ၀ိညာေဏ “ ဧ၀ံ ေမ ၀ိညာဏံ ေဟာတု ။ ဧ၀ံ ေမ ၀ိညာဏံ မာ အေဟာသီ ”တိ ။
“ ဒီလုိ ငါ ့မွာ ၀ိညာဥ္ ျဖစ္ေစ ။ ဒီလို ငါ ့မွာ ၀ိညာဥ္ မျဖစ္နဲ႕ ” လို႔ ၀ိညာဥ္မွာ ေျပာလို႔ ရမွာေပါ ့ ။ ”

“ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေ၀ ၀ိညာဏံ အနတၱာ ။ တသၼာ ရူပံ အာဗာဓာယ သံ၀တၱတိ ၊
“၀ိညာဥ္ဟာ အတၱ မဟုတ္လို႔သာ ရဟန္းတို႔ ။ ၀ိညာဥ္ မွာ နာတာ ျဖစ္တယ္ ။

န စ လဗ ၻတိ ၀ိညာေဏ “ ဧ၀ံ ေမ ၀ိညာဏံ ေဟာတု ၊ ဧ၀ံ ေမ ၀ိညာဏံ မာ အေဟာသီ ” တိ ။
ဒီလို ငါ ့ မွာ ၀ိညာဥ္ ျဖစ္ေစ ။ ဒီလို ငါ ့မွာ ၀ိညာဥ္ မျဖစ္နဲ႕ လို႔ ” ၀ိညာဥ္ မွာ ေျပာလို႔ မရတာ ျဖစ္တယ္ ။

“ တံ ကႎ မညထ ဘိကၡေ၀ ရူပံ နစၥံ ၀ါ အနိစၥံ ၀ါ ” တိ ။
ဒါ ဘယ္လိုထင္ၾကလဲ ရဟန္းတိို႔ ။ ရုပ္ဟာ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား ။

“ အနိစၥံ ဘေႏ ၱ ။ ”
မၿမဲပါ အရွင္ဘုရား ။

“ ယံ ပနာ နိစၥံ ဒုကၡံ ၀ါ တံ သုခံ ၀ါ ” တိ ။
အဲဒီလို မၿမဲတဲ့ဟာ ဆင္းရဲလား ခ်မ္းသာလား ။

“ ဒုကၡံ ဘေႏ ၱ ။ ”
ဆင္းရဲပါ အရွင္ဘုရား ။

“ ယံ ပနာ နိစၥံ ဒုကၡံ ၀ိပရိဏာမ - ဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု သမႏုပႆိတံု - “ ဧတံ မမ ၊ ဧေသာ ဟ မသၼိ ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ ” တိ ။
အဲဒီလို မၿမဲတာ ဆင္းရဲတာ ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတာကို “ ဒါ ငါ ့ဟာပဲ ၊ ဒါ ငါ ျဖစ္တယ္ ။ ဒါ ငါ ့ အတၱပဲ ”လို႔
ရႈျမင္လို႔ သင့္ေတာ္ ပါ ့မလား ။

“ ေနာ ေဟ တံ ဘေႏ ၱ ” ။
မသင့္ေတာ္ပါ အရွင္ဘုရား ။

“ ေ၀ဒနာ နိစၥံ ၀ါ အနိစၥံ ၀ါ ” တိ . . . . . . .
 “ ခံစားမႈ (ေ၀ဒနာ ) ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား . . . .
“ သညာ နိစၥံ ၀ါ အနိစၥံ ၀ါ ” တိ . . . . . . .
သညာ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား . . . . . .
“ သခၤါရာ နိစၥံ ၀ါ အနိစၥံ ၀ါ ” တိ . . . . . . .
သခၤါရေတြ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား . . . . .
“ ၀ိညာဏံ နိစၥံ ၀ါ အနိစၥံ ၀ါ ” တိ . . . . . . .
၀ိညာဥ္ ၿမဲသလား မၿမဲဘူးလား . . . . .
“ အနိစၥံ ဘေႏ ၱ ။ ”
မၿမဲပါ အရွင္ဘုရား ။

“ ယံ ပနာ နိစၥံ ဒုကၡံ ၀ါ တံ သုခံ ၀ါ ” တိ ။
အဲဒီလို မၿမဲတဲ့ဟာ ဆင္းရဲလား ခ်မ္းသာလား ။

“ ဒုကၡံ ဘေႏ ၱ ။ ”
ဆင္းရဲပါ အရွင္ဘုရား ။



 “ ယံပနာ နိစၥံ ဒုကၡံ ၀ိပရိဏာမ - ဓမၼံ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု - “ ဧတံ မမ ၊ ဧေသာ ဟ မသၼိ ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ ” တိ ။
အဲဒီလို မၿမဲတာ ဆင္းရဲတာ ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတာကို “ ဒါ ငါ ့ဟာပဲ ၊ ဒါ ငါ ျဖစ္တယ္ ။ ဒါ ငါ ့ အတၱပဲ ”လို႔
ရႈျမင္လို႔ သင့္ေတာ္ ပါ ့မလား ။

“ ေနာ ေဟ တံ ဘေႏ ၱ ” ။
မသင့္ေတာ္ပါ အရွင္ဘုရား ။

“ တသၼာ တိ ဟ ဘိကၡေ၀ ယံ ကိဥၥိ ရူပံ အတီတာ နာဂတ ပစၥဳပၸႏၷံ အဇၥ်တၱံ ၀ါ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ၾသဠာရိကံ ၀ါ သုခုမံ ၀ါ
ဟီနံ ၀ါ ပဏီတံ ၀ါ ယံ ဒူေရ သႏိ ၱေက၀ါ ၊ သဗၺံ ရူပံ “ ေန တံ မမ၊ ေန ေသာ ဟ မသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ ” တိ ။
ဧ၀ ေမတံ ယထာ ဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ ။
ဒါ ့ေၾကာင့္ ရုပ္မွန္သမွ် အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ ၊ အတြင္း ျဖစ္ျဖစ္ အျပင္ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ၾကမ္းၾကမ္း ႏုႏု၊ ယုတ္ယုတ္ျမတ္ျမတ္
ေ၀းေ၀း နီးနီး ၊ ရုပ္ အားလုံး က “ ဒါ ငါ ့ဟာ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ငါ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ငါ ့အတၱ မဟုတ္ဘူး ” လို႔ ဒီလိုျဖစ္ရွိေနတဲ့
အတိုင္း ပညာမွန္ နဲ႔ ျမင္ရမယ္ ။

“ ယာ ကာစိ ေ၀ဒနာ . . . . . .
ေ၀ဒနာ မွန္သမွ် . . . . . . .
 “ ယာ ကာစိ သညာ . . . . . .
သညာ မွန္သမွ် . . . . . . .
“ ေယ ေကစိ သခၤါရာ . . . . . .
သခါၤရ မွန္သမွ် . . . . . . .
“ ယံ ကဥၥိ ၀ိညာဏံ အတီတာ နာဂတ ပစၥဳပၸႏၷံ အဇၥ်တၱံ ၀ါ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ၾသဠာရိကံ ၀ါ သုခုမံ ၀ါ
ဟီနံ ၀ါ ပဏီတံ ၀ါ ယံ ဒူေရ သႏိ ၱေက၀ါ ၊ သဗၺံ ၀ိညာဏံ “ ေန တံ မမ၊ ေန ေသာ ဟ မသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ ” တိ ။
ဧ၀ ေမတံ ယထာ ဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ ။
၀ိညာဥ္မွန္သမွ် အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ ၊ အတြင္းျဖစ္ အျပင္ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ၾကမ္းၾကမ္း ႏုႏု၊ ယုတ္ယုတ္ျမတ္ျမတ္
ေ၀းေ၀း နီးနီး ၊ ရုပ္ အားလုံး က “ ဒါ ငါ ့ဟာ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ငါ မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါ ငါ ့အတၱ မဟုတ္ဘူး ” လို႔ ဒီလိုျဖစ္ရွိေနတဲ့
အတိုင္း ပညာမွန္ နဲ႔ ျမင္ရမယ္ ။

“ ဧ၀ံ ပႆံ ဘိကၡေ၀ သုတ၀ါ အရိယ- သာ၀ေကာ ရူပသၼိမၸိ နိဗၺိႏၵတိ ၊ ေ၀ဒနာ ယ ပိ နိဗၺိႏၵိတိ ၊ သညာယ ပိ နိဗၺိႏၵတိ၊
သခၤါေရသု ပိ နိဗၺိႏၵတိ၊ ၀ိညာဏသၼိမၸိ နိဗၺိႏၵိ ၊ နိဗၺႏၵံ ၀ိရဇၨတိ ၊ ၀ိရာဂါ ၀ိမုစၥတိ၊ ၀ိမုတၱသၼႎ “ ၀ိမုတၱ ” မီတိ ဉာဏံေဟာတိ ။
ဒီလိုျမင္တဲ့ အခါ ရဟန္းတို႔ ၊ သင္ၾကားထားတဲ့ အရိယာ တပည့္ဟာ ရုပ္မွာလည္း ၿငီးေငြ႔တယ္ ၊ ေ၀ဒနာမွာလည္းၿငီးေငြ႔တယ္ သညာမွာလည္း ၿငီးေငြ႔တယ္ ။ သခၤါရ မွာလည္း ၿငီးေငြ႔တယ္ ။ ၀ိညာဥ္ မွာလည္း ၿငီးေငြ႔တယ္၊ ၿငီးေငြ႔ေတာ့ တပ္မႈ ကင္းတယ္ ၊
တပ္မႈ ကင္းေတာ့ လြတ္ေျမာက္တယ္၊ လြတ္ေျမာက္ေတာ့ “ ဒါ လြတ္ေျမာက္တာပဲ ” လို႔ အသိျဖစ္ေပၚတယ္ ။

“ ခီဏာ ဇာတိ ၊ ၀ုသိတံ ျဗဟၼစရိယံ၊ ကတံ ကရဏီယံ ၊ နာ ပရံ ဣတၳတၱာယာ “ တိ ပဇာနာတီ” တိ ။
ကုန္ခမ္းၿပီ၊ ေမြးဖြားျခင္း၊ က်င့္ၿပီးၿပီ၊ ျမတ္တဲ့ အက်င့္၊ ျပဳၿပီးၿပီ ျပဳသင့္တာ ။ ဒီအျဖစ္အျပင္ အျခား အျဖစ္ မရွိေတာ့ၿပီ လို႔ သိသြားတယ္ “ တဲ့ ။

ဣဒ မေ၀ါစ ဘဂ၀ါ ၊ အတၱမနာ ပဥၥ၀ဂၢိယာ ဘိကၡဴ ဘဂ၀ေတာ ဘာသိတံ အဘိနႏၵံဳ ၊။
ဒီလို မိန္႔ေတာ္မူရဲ႕ ျမတ္စြာဘုရား ၊ ၾကည္ႏူးကာ ငါးဦး အစု ရဟန္းတို႔က ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတာကို ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကတယ္။

ဣမသၼႎ စ ပန ေ၀ယ်ာကရဏသၼႎ ဘညမာေန ပဥၥ၀ဂၢိယာနံ ဘိကၡဴနံ အနုပါဒါယ အာသေ၀ဟိ စိတၱာနိ ၀ိမုစၥႎသူ တိ ။
ဒီေဟာေျပာခ်က္ ေဟာစဥ္ ငါးဦးအစုရဟန္းတို႔မွာ စြဲလမ္းမႈမရွိ အာသ၀ေတြကေန စိတ္ေတြ လြတ္ေျမာက္ကုန္ၾကတယ္ ။

သံယုတၱနိကာယ ။ ခႏၶ၀ဂၢသံယုတၱ ၆ ၊ ၇ ။
၀ိနယ ပိဋက ။ မဟာ၀ဂၢ ၆ ။
ေမာင္သာႏုိး ျမန္မာျပန္ပါတယ္ ။

စိတ္ဓာတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး

ဘာသာေရး ကိုင္းရိႈင္းဖို႔ ။ ဦးသန္႔

Young Buddhist's Asosciation   က ကူးသည္ ။

ဗုဒၶႏွင့္ စံျပေခါင္းေဆာင္မႈ

ဗုဒၶႏွင့္စံျပေခါင္းေဆာင္မႈ (လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ က ေခါင္းေဆာင္မႈ)

ကြၽန္ေတာ္ စာစဖတ္စအရြယ္မွာ အိမ္အနီးအနားပတ္၀န္းက်င္ကစာအုပ္အငွားဆုိင္ေလးေတြနဲ႕ ကြၽန္႕ေတာ့္အဖိုးရဲ႕ စာအုပ္စင္ႀကီးဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့စာေပဗိမာန္ႀကီး ေတြလိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးေတြ ကေတာ့ ကာတြန္းေတြ၊ ပံုျပင္ေလးေတြ နဲ႕ စာတုိေပစေလးေတြကိုဖတ္ရၿပီး၊ အဖိုးရဲ႕စာအုပ္စင္ႀကီးကေနေတာ့ ဗုဒၶစာေပေတြကို အဓိကဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ အေတြးအေခၚ ျမင့္မားလွတဲ့ ဗုဒၶဒႆနေတြကိုဖတ္ၿပီး မျဖစ္စေလာက္ဦးေႏွာက္နဲ႕ ေ၀ဖန္ေရးေတြလုပ္မိလို႕လည္း အဖိုးဆူတာကို ခဏခဏခံခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အဲဒီလို အဖိုးနဲ႕ အဖိုးရဲ႕စာအုပ္စင္ႀကီးတို႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဗုဒၶဘာသာကို မိ႐ုိးဖလာ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္တယ္ဆိုတဲ့ အဆင့္ထက္ ေက်ာ္ၿပီး နားလည္သေဘာေပါက္ခြင့္ရခဲ့ၿပီး တရားေတာ္ေတြရဲ႕ လမ္းျပသြန္သင္မႈကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ခံယူႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ လူငယ္တစ္ေယာက္ပီပီ ေလာကုတၲရာ ဘက္ကိုဦးစားေပးတဲ့ ၀ိပႆနာလိုင္းကို သိပ္မလိုက္စား မိေပမယ့္၊ ေလာကီလူ႕ဘ၀မွာ တရားေတာ္နဲ႕အညီ ဘယ္လို က်င့္ၾကံျပဳမူ ေျပာဆိုေနထုိင္သင့္တယ္ဆိုတာေတြကို အဓိကေလ့လာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တပည့္သံဃာေတာ္ေပါင္း အေထာင္ အေသာင္းအသိန္းရွိတဲ့ သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းႀကီးတစ္ခုကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႕ တည္ေထာင္ဖြဲ႕စည္းၿပီး အဓြန္႕ရွည္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းအုပ္ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားကို အႏႈိင္းမဲ့ စံျပေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ ျမင္လာခဲ့ရာကေန ေဂါတမဗုဒၶရဲ႕ သံဃာ အဖြဲ႕အစည္းႀကီးကို ဘယ္လုိဘယ္ပံု စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကိုသာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ေတြ စံနမူနာယူႏုိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ေလာကလူ႕အဖြဲ႕အစည္းႀကီး ကိုလည္း ေအာင္ျမင္ျပည့္၀တဲ့ေခါင္းေဆာင္မႈေတြ ေပးႏုိင္မွာေသခ်ာတယ္လုိ႕လဲ ေတြးမိခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာ ဘုရားစျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူတဲ့အခ်ိန္အထိ ၀ါေတာ္၄၅၀ါပတ္လံုးမွာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ျပန္႕ပြားစည္ပင္ေရးအတြက္ သံဃာေတာ္ အေျမာက္အမ်ားပါ၀င္တဲ့ သံဃာအဖြဲ႕အစည္းႀကီးကို ဘယ္ပံုဘယ္နည္းနဲ႕ စီမံခန္႕ခြဲေတာ္မူခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္တို႕ေလ့လာသံုးသပ္ရင္း ေလာကီ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ တစ္စံုတစ္ရာေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ထုတ္ယူၾကည့္ၾက ရေအာင္ပါ။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းႀကီးရဲ႕ ပထမဆံုးေသာအဖြဲ႕၀င္ေတြလို႕ဆိုရမယ့္ ပဥၥ၀ဂၢီငါးပါးကို ဓမၼစၾကာတရားဦး ေဟာၾကားဖို႕အတြက္ မိဂဒါ၀ုန္ေတာကိုၾကြလွမ္းေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဗုဒၶက ...

``ရဟန္းတို႕ ... ငါဘုရားသည္ ကိေလသာအားလံုးမွ ေ၀းကြာခဲ့ၿပီျဖစ္၏။ မိမိအလိုကုိ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ထိုးထြင္း၍ သိခဲ့၏။ ရဟန္းတို႕ နားစိုက္၍ထားၾကေလာ့။ ငါကုိယ္တုိင္ သိျမင္ေပါက္ပိုင္ထားခဲ့ေသာ `အမေတ´ တရားကို ငါဆံုးမမည္။ ငါတရားေဟာမည္။´´

လို႕အမိန္႕ရွိၿပီး ပဥၥ၀ဂီၢငါးပါးကို တရားနာၾကဖို႕ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကို သူတို႕ကသံသယေတြနဲ႕ ျငင္းဆန္ေနခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္မံဖိတ္ေခၚျပန္ပါတယ္။ အဲဒါကိုလည္းျငင္းဆန္ၿမဲျငင္းဆန္ ေနၾကတာေၾကာင့္ တတိယအႀကိမ္မွာေတာ့ ဗုဒၶက ...

``ရဟန္းတုိ႕ ေရွးအခါမ်ားတုန္းက ငါဘုုရားသည္ ဤသို႕ေသာ စကားမ်ား ေျပာၾကားခဲ့ဖူးပါသလား။ သင္တို႕ သတိမ်ား ထားခဲ့မိၾကပါ သလား။´´ လို႕မိန္႕ေတာ္မူမွ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႕လည္း ယံုၾကည္စိတ္ခ် သြားၾကၿပီး တရားေတာ္ကို နာၾကားခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ဘာကိုသြားေတြ႕ရသလဲဆိုရင္ မုသားမေျပာသူ တစ္ဦးရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္စကားဟာ သစၥာအျဖစ္တည္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ယံုၾကည္မႈတစ္ခုကေန ျဖစ္လာတဲ့ ၾကည္ညိဳသဒၶါစိတ္ပါ။ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႕ဟာ ဗုဒၶကို သူတို႕ရဲ႕ ဆရာ အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ဗုဒၶေဟာၾကားတဲ့ တရားေတာ္ေတြကို နာယူဖို႕လက္ခံခဲ့ ၾကျခင္းဟာ ဗုဒၶကို သူတုိ႕ရဲ႕ ဆရာတင္ထိုက္တယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ တင္ထိုက္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္တစ္ခုျဖစ္လာလို႕ပါ ...။ အဲဒီ့စိတ္ဟာ အရမ္းကို အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီစိတ္ဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ထြန္းကားစည္ပင္ဖို႕အတြက္ တရားေတာ္ေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းေဆာင္ယူ ေဟာၾကားေပးၾကမယ့္ သံဃာအဖြဲ႕အစည္းႀကီးတစ္ခုလံုးရဲ႕ သေႏၶတည္ရာ ေရေသာက္ျမစ္လို႕ေတာင္ ေျပာလို႕ရပါတယ္။ ေလာကလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕လည္း ကုိယ့္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ ေနာက္ကိုလုိက္မယ့္ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ အားလံုးရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဒီလူဟာ ငါတို႕ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ထိုက္တယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈတစ္ခုရွိေနေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ရပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႕ကို ဓမၼစၾကာတရား ေဟာၾကားတဲ့ေနရာမွာ ရဟန္းတို႕က ဗုဒၶေဟာသမွ်ကို ဇြတ္မွိတ္ယံုၾကည္ လိုက္ၾကတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြး ခဲ့ၾကတယ္လို႕သိရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ အရြယ္ပမာဏအားျဖင့္ အလတ္စားေလာက္သာရွိတဲ့ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကို ငါးရက္တုိင္တုိင္ ဘုရားရွင္ေဟာၾကား ေတာ္မူခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုနမူနာယူမယ္ဆိုရင္ သံုးေလာကထြတ္ထား ျမတ္စြာဘုရားသခင္ေတာင္ သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြး သံုးသပ္ခြင့္ေပးခဲ့တာကို ေထာက္႐ႈၿပီး အမွားမကင္းႏုိင္တဲ့ ပုထုဇဥ္လူသား ေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႕ ျပန္လည္ေ၀ဖန္ ေဆြးေႏြးခြင့္မေပးတဲ့ တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္႕ဆိုတဲ့ မူကို ဘယ္လိုမွမက်င့္သံုး ထုိက္ဘူးဆိုတာ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာ သာသနာျပဳရဟႏၱာပုဂၢဳိလ္ အေတာ္အသင့္ရွိလာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အဆိုပါ အရွင္ျမတ္ေတြကို ရြာႀကီး၊ ရြာငယ္၊ ၿမိဳ႕နယ္မေရြးဘဲ အရပ္ရပ္ေသာဌာနေတြဆီ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူေစခဲ့ၿပီး သာသနာ့အသိ၊ သာသနာ့အျမင္၊ သာသနာ့ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ျဖန္႕ေ၀ေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ေဒသစာရီၾကြခ်ီရာ အရပ္ေတြက ရဟန္းျပဳလိုသူ ရွင္ေလာင္း၊ ရဟန္းေလာင္းမ်ားကို အဆိုပါအရွင္သူျမတ္ေတြက ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားထံပါးကို ရဟန္းအျဖစ္ခံယူႏုိင္ဖို႕ ေခၚေဆာင္ လာၾကရပါတယ္။ အဲဒီစနစ္ဟာ ေနာက္ပိုင္းေတြမွာ အခ်ိန္ၾကန္႕ၾကာမႈနဲ႕ အဆင္မေျပမႈေတြရွိလာတာေၾကာင့္ ဗုဒၶဟာ ...

``ရဟန္းတို႕ ... ယခုအခါမွစ၍ ထိုထိုေသာအရပ္မ်က္ႏွာ၊ ထိုထိုေသာၿမိဳ႕ရြာဇနပုဒ္တို႕၌ သင္တို႕ ဘာသာ ရွင္ျပဳေပးၾကရန္၊ ရဟန္းျပဳေပးၾကရန္ ငါဘုရားခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။ ´´

ဟု မိန္႕ေတာ္မူၿပီး ရဟန္းျပဳေပးပိုင္ခြင့္အာဏာေတာ္ကို သာ၀ကေတြထံ ခြဲေ၀ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာလည္း ... အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို ေခါင္းေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ အခ်က္တစ္ခုပါပဲ။ ရွိသမွ်လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာေတြအားလံုးကို ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူကသာ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမယ္ဆိုရင္ အျခားမလိုလားအပ္တဲ့ ျပႆနာေတြေပၚေပါက္လာႏုိင္ၿပီး ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႕ၾကာမႈေတြ ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။ လႊဲေပးလို႕ရတဲ့၊ ခြဲေ၀ေပးလို႕ရႏုိင္မယ့္ ကိစၥေတြကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရသူေတြဆီ လႊဲေျပာင္းခြဲေ၀ ေပးထားႏုိင္မွလည္း အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ျပဳဖြယ္ကိစၥအရပ္ရပ္ဟာ လစ္ဟာမႈေတြမရွိပဲ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ႏုိင္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ တာ၀န္တစ္ရပ္ လႊဲေပးဖို႕အတြက္ ဒီလူဟာ ဒီတာ၀န္နဲ႕ ထိုက္တန္တဲ့အရည္အခ်င္းေတြရွိရဲ႕လားဆိုတာကို မစဥ္းစားဘဲ အျခားေသာပုဂၢဳိလ္ေရး ခင္မင္မႈေတြနဲ႕ လူမႈေရးေတြကို စဥ္းစားတာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ဖို႕လုိပါတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕လက္၀ဲေတာ္ရံ အဂၢသာ၀ကဟာ ပညာအရာမွာ ဧတဒဂ္ရထားတဲ့ အရွင္သာရိပုတၲရာျဖစ္ၿပီး၊ လက္ယာေတာ္ရံကေတာ့ တန္ခိုးအရာမွာ ဧတဒဂ္ရတဲ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဆိုပါအဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးဟာ အျခားေသာရာနဲ႕ခ်ီတဲ့ ရဟန္းေတြရဲ႕ေနာက္မွ သာသနာ့ေဘာင္ကို ၀င္လာခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေနာက္မွေရာက္လာေပမယ့္ ေနာင္မွာ အဆိုပါအဂၢသာ၀ကႀကီး ႏွစ္ဦးျဖစ္လာမယ့္ မင္းသားႏွစ္ပါး အေ၀းမွလာသည္ကို ျမင္ကတည္းက ဗုဒၶဟာ ...

``ရဟန္းတို႕ ... ႐ႈၾကေလာ့။ ဥပတိႆ၊ ေကာလိတတို႕ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လာခဲ့ၾကၿပီ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္သည္ ငါ၏ သာ၀ကအစံု ျဖစ္လာလတၲံတည္း။ ´´

ဟုမိန္႕ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ထိုရဟန္းႏွစ္ပါးကို လက္၀ဲရံ၊ လက္ယာရံအဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးအျဖစ္ ထားရွိခဲ့ပါတယ္။

အရည္အခ်င္းရွိသူကို အရည္အခ်င္းရွိသလို ေနရာေပးတဲ့သေဘာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါဟာလည္း အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ေရရွည္တည္တံ့ ႏုိင္ဖို႕အတြက္ အရမး္ကိုအေရးႀကီးပါတယ္။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုဟာ အမွန္တကယ္ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ သူေတြကို ေဘးဖယ္ထားၿပီး သူတို႕ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မႈေတြကို လွ်စ္လွ်ဴ႐ႈထားမယ္ဆိုရင္ အဲဒီ့အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ေရရွည္အက်ိဳးစီးပြားဟာ ေကာင္းလာႏုိင္စရာမရွိပါဘူး။ ကမၻာႏုိင္ငံ အရပ္ရပ္က ေအာင္ျမင္တဲ့ေခါင္းေဆာင္တိုင္းကို ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အသီးသီးေသာ က႑ေတြမွာ အေကာင္းဆံုး စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မယ့္ အသင့္ေတာ္ဆံုးေသာသူေတြကို ေရြးခ်ယ္ခန္႕ထားႏုိင္ၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူ႕ေနရာနဲ႕သူ အသံုး၀င္မယ့္ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့သူေတြကို ရွာေဖြေနရာေပး ႏုိင္ျခင္းရွိ မရွိဆိုတဲ့အခ်က္ဟာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ရဲ႕ကံၾကမၼာကို အမ်ားႀကီး အက်ိဳးသက္ေရာက္ ေစပါတယ္။

ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟာ သံဃာအဖြဲ႕အစည္းႀကီးအဓြန္႕ရွည္တည္တံ့ၿပီး သာသနာေတာ္ျပန္႕ပြားေရးကို စဥ္ဆက္မပ်က္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဖို႕ အတြက္ ၀ိနည္းပညတ္ခ်က္ေတြကို အလ်ဥ္းသင့္ရင္သင့္သလို ထုတ္ျပန္ခ်မွတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာ ထုတ္ျပန္ခ်မွတ္ထားခဲ့တဲ့ အခ်ိဳ႕ေသာ ပညတ္ခ်က္ေတြကို ကာလေဒသအေျခအေနႏွင့္ လုိက္ၿပီး ေလ်ာ့လြန္းသည္မ်ားကို တင္းေပးၿပီး၊ တင္းလြန္းေနသည္မ်ားကို ေလ်ာ့ေပါ့ခြင့္ေပးေတာ္မူခဲ့တာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာလည္း သံဃာအဖြဲ႕အစည္း ႀကီးရဲ႕ ေရရွည္အက်ိဳးကို ခ်င့္ခ်ိန္ေမွ်ာ္ေတြးၿပီးလုပ္ခဲ့တာေတြပါ။ ဥပမာတစ္ခုအေနနဲ႕ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟာ ရဟန္းတို႕အေနနဲ႕ ဆယ္၀ါတုိင္တုိင္ မိမိရဲ႕ဥပဇၩယ္ဆရာမ်ားထံ နိႆယည္းယူၾက၍ ဆယ္၀ါျပည့္ၿပီးမွ မိမိက နိႆယည္းျပန္ေပးရန္ ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ ရဟန္းေတြဟာ အဆိုပါသိကၡာပုဒ္ကို ပ်က္မွာစိုးတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္ေဒသစာရီ လွည့္လည္တဲ့အခါေတြမွာ လိုက္ပါဖို႕ကိုျငင္းဆန္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ...ဗုဒၶက ...

`` ရဟန္းတို႕ တတ္သိနားလည္ေသာရဟန္းသည္ ငါး၀ါမွ်သာ နိႆယည္းယူ၍ေနရမည္။ တတ္သိနားလည္သူ မဟုတ္လွ်င္ကား ရာသက္ပန္ နိႆယည္းယူ၍ ေနရမည္။ ´´ ဟုမိန္႕ေတာ္မူၿပီး သိကၡာပုဒ္ကို ျပင္ဆင္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ လူအဖြဲ႕အစည္းထဲက လူသားေခါင္းေဆာင္ေတြေနနဲ႕ အင္မတန္ကို နမူနာယူစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ေနရာမွာ အခုိင္အမာ ဆုပ္ကိုင္က်င့္သံုးေနရမယ့္ မူ၀ါဒေတြရွိရမယ္ဆိုတာမွန္ေပမယ့္ အျခားလိုက္နာအပ္တဲ့ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္း၊ က်င့္၀တ္ေတြနဲ႕ အခါအားေလွ်ာ္စြာ ခ်မွတ္တဲ့ အမိန္႕ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ကာလေဒသနဲ႕အညီ လိုအပ္ရင္လိုအပ္သလုိ အေလွ်ာ့အတင္း လုပ္ေပးႏုိင္ဖို႕လိုပါတယ္။ ျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနနဲ႕ အခ်ိန္အခါေတြကို အေကာင္းဆံုး သံုးသပ္ၿပီး လုပ္သင့္တာတစ္ခုကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့လုပ္လိုက္ရေတာ့မယ့္အခါမွာ စည္းေတြ၊ ေဘာင္ေတြက ကိုယ့္ကိုျပန္လည္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ေနတာမ်ိဳးေတြ ခဏခဏျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးက သန္႕စင္မႈရွိ မရွိ ဆိုတဲ့အခ်က္က အဓိကက်သြားပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အထက္ပါျဖစ္ရပ္ကို ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သာသနာေတာ္ႀကီး အဓြန္႕ရွည္တည္တံ့ဖို႕အတြက္ မိမိကိုယ္တိုင္ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ ပညတ္ခ်က္ေတြကိုေတာင္ မင့ဲကြက္ပဲ အၿမဲမပ်က္ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္က ထင္ရွားပါတယ္။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုမွာလည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႕ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို စနစ္တက် ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏုိင္ဖို႕အတြက္ မိမိရဲ႕စိတ္ထဲက အယူ၀ါဒစြဲ၊ ပုဂိၢဳလ္စဲြ၊ ငါစြဲ၊ အတၲစြဲေတြကို ဖယ္ထားႏုိင္ဖို႕နဲ႕ မိမိရဲ႕စိတ္ကို ဒီလူ႕အဖဲြ႕အစည္းရဲ႕ တိုးတက္ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ခုတည္းကိုပဲ ေရွး႐ႈထားႏုိင္ဖို႕ ႀကိဳးစားၾကရ ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာ တစ္ခုသတိထားရမွာက သူက ငါ့အမ်ိဳးမို႕လို႕၊ သူကငါ့အေပၚေက်းဇူးရွိလို႕၊ သူကငါနဲ႕ရင္းႏွီးလို႕ စတဲ့ လူမႈေရးဆိုင္ရာခင္မင္မႈေတြအတြက္ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္း၊ က်င့္၀တ္၊ ဥပေဒေတြကို လိုသလို အတင္းအေလွ်ာ့ လုပ္ေနတာမ်ိဳးျဖစ္မေနဖို႕ပါ။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ဘုရားျဖစ္ၿပီး ၉၀ါေျမာက္အခ်ိန္မွာ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တုိင္က

`` ရဟန္းသံဃာသည္ သင္းကြဲခဲ့ေလၿပီတကား၊ ရဟန္းသံဃာသည္ သင္းကြဲခဲ့ေလၿပီတကား။´´

ဟု ႏွစ္ႀကိမ္တုိင္တိုင္ေရရြတ္ေတာ္မူခဲ့ရတဲ့ အေရးကိစၥတစ္ခုျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ သုတၲန္ေဆာင္ပုဂိၢဳလ္ရဟန္းတစ္ပါး ကုဋီတက္ရာမွာ ေရေဆးခြက္ထဲကေရကို ကုန္ေအာင္မသံုးမိပဲ ေရက်န္ထားခဲ့တာကို ၀ိနည္းေဆာင္ပုဂိၢဳလ္ရဟန္းက အာပတ္သင့္ တယ္လို႕အဆိုျပဳရာကေန စခဲ့တဲ့ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဘက္နဲ႕တစ္ဘက္ သူမွားတယ္၊ ငါမွန္တယ္ ေ၀ဖန္ေျပာဆိုၾကရင္း ရဟန္းပရိသတ္အသီးသီး စုေဆာင္းၾကရာကေန ၀စီကံေျမာက္၊ ကာယကံေျမာက္ ခိုက္ရန္ေဒါသျဖစ္ၾကတဲ့ အဆင့္အထိကို ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေဒါသမာနေတြ ဖံုးလႊမ္းေနၾကတဲ့ သံဃာေတြကို စကားအရာနဲ႕ ဘယ္လုိမွ ေျပာဆိုဆံုးမလို႕ မရေတာ့တာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ဟာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အသိမေပးဘဲ သကၤန္းပရိကၡရာ အစံုအလင္နဲ႕ တစ္ပါးတည္း ထြက္ခြာေတာ္မူသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဘုရားရွင္ကို ထြက္ခြာသြားေအာင္ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ ရဟန္းေတြကို တကာ၊ တကာမေတြက ခရီးဦးႀကိဳမႈမျပဳေတာ့ျခင္း၊ ႐ိုေသေလးျမတ္မႈမျပဳေတာ့ျခင္း၊ ဆြမ္းေလာင္းလႉမႈမျပဳေတာ့ျခင္း စတဲ့အျပဳအမူေတြနဲ႕ ျပန္လည္ ဒဏ္ခတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ရဟန္းေတြလည္း သတိသံေ၀ဂ ရသြားၾကၿပီး ဘုရားရွင္ကို ျပန္လည္ပင့္ေဆာင္ ေပးဖို႕ အရွင္အာနႏၵာ ကို ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ၾကရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာ အရွင္အာနႏၵာလဲ ဘုရားရွင္ကိုျပန္လည္ ပင့္ေဆာင္ဖို႕အတြက္ အေဖာ္ရဟန္းေတြနဲ႕ အတူ ပါလိေလယ်က ေတာအုပ္ကို ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။ ပါလိေလယ်ေတာအုပ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္အာနႏၵာနဲ႕ အေဖာ္ရဟန္းေတြကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

``ရဟန္းတို႕ ... အေဖာ္မမွီး တစ္ကုိယ္တည္းေနျခင္းသည္ျမတ္၏။ လူမိုက္အေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမကရွိေသာ္လည္း ေပါင္းသင္း ထိုက္သူတစ္ေယာက္မွ်မရွိေပ။ နက္လွစြာေသာ ေတာႀကီးအလယ္၌ စြယ္စံုဆင္ေျပာင္ႀကီးသည္ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္က်က္စားေနဘိသကဲ့သိို႕ အေဖာ္မမွီး တစ္ပါးတည္းေနရာ၏။ မျပဳထိုက္ေသာ ဒုစ႐ုိက္အမႈမ်ားကိုလည္း မိမိစိတ္ကို ျပဳခ်င္လာေအာင္ ေသြးေဆာင္ႏႈိးေဆာ္မႈ မျပဳေသာ အားျဖင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏။ ´´
ေလာကလူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာလည္း တခါတခါ အဲဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ ႀကံဳရႏုိင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕အဖြဲ႕အစည္း အ၀န္းအ၀ုိင္းအတြင္းမွာ လူဆိုးလူမိုက္ေတြ ေထာင္ေသာင္းမကရွိေနၿပီး ေပါင္းသင္းထုိက္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မရွိဘဲ ကိုယ္ကလည္း ဘယ္လုိမွ နားခ်ေဖ်ာင္းျဖေပးလို႕ မရႏုိင္ေတာ့တာေသခ်ာရင္ အဲဒီ့အရပ္ကေန အေႏွးနဲ႕ အျမန္စြန္႕ခြာေက်ာခိုင္းဖို႕ပဲ စဥ္းစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကို မေကာင္းမႈေတြက ေသြးေဆာင္ႏႈိးေဆာ္ လာျခင္း မျဖစ္ရေအာင္ ေ၀းေ၀းကေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး မေကာင္းမႈျပဳသူ ေတြကို ဘယ္လိုမွေျပာဆိုဆံုးမလို႕ မရေတာ့တဲ့အခါ ဥေပကၡာတရားနဲ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းထဲကေန တညီတညြတ္တည္း ခဏတာဖယ္ထုတ္ထား လိုက္ျခင္းဟာ သူတို႕ကိုေပးႏုိင္တဲ့ အေကာင္းဆံုးသင္ခန္းစာတစ္ခုပါပဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ အဆိုပါရဟန္းေတြက သူတို႕ရဲ႕အမွားကို ဆင္ျခင္သိျမင္ၾကၿပီး ၀န္ခ်ေတာင္းပန္တဲ့အခါမွာ ဗုဒၶက က႐ုဏာေတာ္မပ်က္ဘဲ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာလည္း အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအတြက္ အရမ္းအေရးႀကီးတဲ့ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုပါပဲ။ အမွားျပင္ဆင္ခြင့္နဲ႕ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ထပ္ႀကိဳးစားပိုင္ခြင့္ေတြဟာ အမွားမကင္းႏုိင္တဲ့ လူသားေတြေနတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအတြက္ မရွိမျဖစ္ကိုလိုအပ္ပါတယ္။ `မမွားေသာေရွ႕ေန၊ မေသေသာေဆးသမား´ ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္းပါပဲ ... မွားမိျခင္းဟာ ျပဳျပင္လုိ႕မရႏုိင္တဲ့ အျပစ္အနာအဆာမဟုတ္ပါဘူး။ မွားယြင္းမႈေတြမွာ သာယာၿပီး ျပင္ဆင္ဖို႕စိတ္ကူး မရွိေတာ့တာမ်ိဳးကသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအေနနဲ႕ ခြင့္မျပဳသင့္တဲ့ အေနအထားတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာ ၄၅၀ါပတ္လံုး သာသနာ့ေရာင္စဥ္ကုိ အစဥ္ထြန္းလင္းေစမယ့္ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းႀကီးတစ္ခုကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႕ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပ်ိဳးေထာင္ေတာ္မူႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ မူ၀ါဒေတြ၊ ပညတ္ခ်က္ေတြ၊ သိကၡာပုဒ္ေတြ၊ ျပဳဖြယ္၀တၲရားေတြစတဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စည္းအကြပ္ေတြနဲ႕ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းႀကီးတစ္ခုလံုးကုိ စုစည္းက်စ္လ်စ္ေနေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ေတာ္မူႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြ အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ ဆက္ဆံေရးကို တစ္လမ္းသြားစနစ္မဟုတ္ပဲ အႀကီးနဲ႕အငယ္၊ အထက္နဲ႕ေအာက္ အျပန္အလွန္ကူညီ႐ုိင္းပင္း ၾကတဲ့ မိသားစုစိတ္ဓာတ္အသြင္ျဖစ္ေနေအာင္ သြန္သင္လမ္းျပ ဆံုးမေတာ္မူႏုိင္ ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေလာကီလူသားေတြအားလံုးလဲ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ စံျပေခါင္းေဆာင္မႈစြမ္းရည္ေတြကို စံနမူနာ ယူၾကၿပီး လူ႕အဖြဲ႕အစည္းႀကီးတစ္ခုလံုးကုိ အေကာင္းဆံုး ေခါင္းေဆာင္မႈေတြ ေပးႏုိင္ၾကပါေစလို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးႀကီးနဲ႕ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။

စာကိုး။ ။ ၀ဏၰသီရီေရးသားျပဳစုသည့္ ညီေတာ္အာနႏၵာ၏
              တစ္သက္တာမွတ္တမ္းကို မွီးသည္ ။
http://www.dhammaweb.net/notes/view.php?id=426

ဘုရားရွင္အလိုအတိုင္းရွင္ျပဳနည္း

ဘုရားအလိုအတိုင္း ရွင္ျပဳနည္း။

================
ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာ ေမြးရပ္ဇာတိျဖစ္တဲ့ ကပၸိလ၀တ္
ေနျပည္ေတာ္သို႔ ၾကြေရာက္သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ယေသာ္ဓရာမိဖုရာက
သားေတာ္ရာဟုလာကို ဘုရားရွင္ထံမွာ အေမြေတာင္းခိုင္းပါတယ္။ သားေတာ္ရာဟုလာကလည္း
ကေလးဆိုေတာ့ ဘုရားထံသြားၿပီး အေမြေတာင္းပါေတာ့တယ္။ ဘုရားရွင္ကလည္း “ သာရိပုတၱ
ရာ - ရာဟုလာကို ရွင္ျပဳေပးလိုက္ပါ” လို႔ ေစခိုင္းေတာ္မူပါတယ္။ ရွင္သာရိပုတၱရာ အရွင္ျမတ္
ႀကီးကလည္း တစ္ခါမွ ရွင္ျပဳမေပးဖူးေသးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားအား “မည္သို႔ ရွင္ျပဳေပးရမလဲ
ဘုရား ” လို႔ ေမးေလွ်ာက္ေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ရဟန္းေတြကို စုေ၀းေစၿပီး “ ရဟန္းတို႔
သရဏဂံုသံုးပါးနဲ႔ ရွင္သာမေဏျပဳေပးဖို႔ ငါဘုရား ခြင့္ျပဳေတာ္မူတယ္ ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ရွင္ျပဳေပးရမယ့္ နည္းလမ္းကိုလည္း မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
၁။ ရွင္ေလာင္း၏ ဆံပင္မုတ္ဆိတ္မ်ားကို ရိတ္ပယ္ေပးပါ။
၂။ ဖန္ရည္ဆိုးတဲ့ အ၀တ္သကၤန္းကို ၀တ္ရံုေစပါ။
၃။ အေပၚရံုသကၤန္း(ဧကသီ)ကို လက္၀ဲပုခံုးေပၚ တင္ခိုင္းၿပီး ရဟန္းတို႔ရဲ႕ ေျခတို႔ကို ရွိခိုးဦး
တိုက္ေစ၍ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခိုင္းပါ။
၄။ ၿပီးရင္ လက္အုပ္ခ်ီခိုင္းကာ “ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ ”
သရဏဂံု သံုးပါးကို ရြတ္ဆိုေစပါ။
ဘုရားရွင္က သားေတာ္ရာဟုလာကို အဲဒီအတိုင္းရွင္ျပဳခိုင္းပါတယ္။ ဒါက နတ္ျပမယ္၊ ၿမိဳ႕ထဲလွည့္မယ္၊ ပြဲငွားၾကမယ္တို႔ မပါ၀င္တဲ့ ဘုရားအလိုအတိုင္း ရွင္ျပဳနည္းျဖစ္ပါတယ္။
{ ျမင့္ေရႊ(ေပါင္းတည္) ၏ ရွင္ျပဳ ရဟန္းခံ မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။ }

ဦးသိန္းေ၀။
http://www.facebook.com/damanadi.tk
http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။

ဦးႏုေျပာေသာစကားတစ္ခြန္း

ဦးနဳေျပာေသာ စကားတခြန္း

______________________

ပုိက္ဆံကုိ ထမင္းတလုတ္မွန္မွန္ စားသြားနိဳင္ေအာင္ရွာ၊ သူ ့ကုိရွာရတာခ်ည္းနဲ ့ပဲအခ်ိန္ကုန္
မသြားပါေစနဲ ့။ ေန ့စဥ္လုပ္ေနက် ကုသုိလ္၀တ္ကုိေတာ့မပ်က္ရေအာင္ေန ့စဥ္ေဆာင္ရြက္သြား
ရမယ္။ (ဦးႏု -ကာမတဏွာ၀တၳဳမွ)

ရုပ္၀တၳဳလြမ္းမုိးေသာ ေခတ္မွာ လူသားအားလုံး ေခတ္မီမီ အသုံးေဆာင္ သူထက္ငါသုံးစြဲနဳိင္ဖုိ ့
ေမာ္နိဳင္ႀကြားနိဳင္ဖုိ ့မေမာနိဳင္ မပန္းနိဳင္ပုိက္ဆံရွာေနၾကသည္။ ပင္ပန္းသည္ဟုစိတ္၀ယ္မထင္။
အလုိမျပည့္နိဳင္ေသာ အလုိမ်ားကုိတခုၿပီးတခုျဖည့္ဆည္းေနၾကသည္ဟုေျပာလွ်င္မည္သူျငင္း မည္နည္း။
လူသား၏ စိတ္အလုိသည္ ဘယ္ေတာ့မွျပည့္နိဳင္မည္မဟုတ္ဟု ျမတ္ဗုဒၶကုိယ္တုိင္ပင္
ေဟာၾကားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ လူ ့အလုိနတ္မလုိက္နိဳင္…စကားပုံပင္တြင္ခဲ့သည္မဟုတ္ေလာ။
က်ႏု္ပ္တုိင္တိုင္ပင္ အလုိဆႏၵမျပည့္နိဳင္ေသာ ဆႏၵမ်ားကုိျဖည့္ခ်င္ေနမိသည္။ ေနာက္ဆုုံးေပၚ
ဘာပစၥည္းျဖင့္ေပၚလာၿပီးဟု သတင္းဖတ္လိုက္ရ သိလိုက္ရလွ်င္လုိခ်င္မိ၊ အသုံးျပဳခ်င္မိသည္။
၀ယ္ခ်င္မိသည္။ ေနာက္ထပ္ ဒီထက္ေကာင္းသည္ဟုထင္ရေသာအရာမ်ားေပၚလာတုိင္း
မိမိ တုိ ့အားလုံးလုိခ်င္ၾကသည္။ လုိခ်င္မူသည္ ရွာေဖြျခင္းဒုကၡကုိျဖစ္ေစသည္။

ပရိေယသနဒုကၡသည္ လုိခ်င္မူေလာဘေၾကာင့္ျဖစ္ရသည္။ ရွာေဖြ၍ရလာေသာပစၥည္းကုိ
ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ဒုကၡထပ္၍ ေပၚလာျပန္သည္။ ထိန္းသိမ္းေနရင္းမွ မိမိပစၥည္း
ေပ်ာက္ရွ ပ်က္စီးသြားလွ်င္ ထပ္ကာပင္စိတ္၏ ပင္ပန္းျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ႏွေျမာတသျဖစ္
ျခင္း ေသာက၊ ပရိဒ၀၊ ဥပါယာသဒုကၡမ်ား တသီတတန္းႀကီးေပၚလာေပသည္။ ဘယ္လုိပင္
ေခတ္မီေသာနည္းပညာျဖင့္ တီထြင္ဖန္တီထားေစကာမူ ထုိေနာက္ဆုံးေပၚ ရုပ္၀တၳဳမွန္သမွ်
သည္၊မိမိတုိ ့မနားမေနရွာေဖြကာ ငါသာလွ်င္ သုံးစြဲနိဳင္သည္ဟုထင္ရေသာ ရုပ္၀တၳဳမွန္သမွ်
သည္ ယံကိဥၥိ သမုဒယဓမၼံ၊ သဗၺံ တံ နိေရာဓဓမၼ ႏၱိ- ျဖစ္ေပၚလာေသာ သက္ရွိသက္မဲ့မွန္သမွ်
သည္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ျခင္းသေဘာတရားသာျဖစ္သည္။ သေဗၺ၀ နိကၡိပိႆႏၱိ၊ ဘူတာ ေလာေက
သမုႆယံ- ေလာက၌ ျဖစ္ေပၚလာ ေသာ ရုပ္နာမ္မွန္သမွ် စြန္ ့ပစ္ခဲ့ရခ်ည္းသာတည္း။
အနိစၥာ ၀တ သခၤါရာ၊ ဥပၸါဒါ၀ယဓမၼိေနာ- ျပဳျပင္၍ရေကာင္းေသာ
သက္ရွိသက္မဲ့ ျဒပ္မွန္သမွ်သည္၊ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း၊ ပ်က္စီးသြားျခင္း
သေဘာရွိျခင္းေၾကာင့္ မတည္ျမဲျခင္းသေဘာရွိကုန္၏။
ဥပၸဇၨိတြာ နိရုဇၥ်ႏၱိ- ျဖစ္ေပၚၿပီး၍ ခ်ဳပ္ပ်က္ျခင္းသုိ ့သာေရာက္ရွိကုန္၏။
ဟု ျမတ္ဗုဒၶေဟာထားေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ျပဳျပင္ဖန္တီးထားေသာ
သခၤါရသေဘာနယ္ ပ်က္ဆီးျခင္းသုိ ့သာေရာက္ၾကရွာ ေလသည္။
ထုိ ့ထုိသုိေသာအေၾကာင္းအရာကုိျမင္၍ ပင္ျဖစ္မည္ ပုိက္ဆံကုိ ထမင္းတလုပ္မွန္မွန္
စားနိဳင္ယုံသာရွာပါ။ ပုိက္ဆံကုိရွာရတာခ်ည္းႏွင့္ အခ်ိန္မကုန္သြားပါေစနဲ ့။
ေန ့စဥ္မိမိလုပ္ေနကကုသုိလ္၀တ္ကုိ ပုံမွန္ျပဳလုပ္ရန္ ့ဟုတိုက္တြန္းျခင္းျခင္းျဖစ္ေပမည္။
လက္ေတြ ့က်င့္သုံးနိဳင္ၾကပါေစ။ သီတဂူစန္းလမာ ခ်မ္းျမသာယာရွိပါေစ။

Posted by အရွင္နာယကာလကၤာရ at 1/22/2008
http://www.dhammaweb.net/notes/view.php?id=26

ဓမၼလက္ေဆာင္

အနိေစၥ ဒုကၡသညာ

အနိေစၥ ဒုကၡသညာ
_____________
by ;  ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး

           မိမိရဲ႕ စိတ္ကေလးကို မိမိႏူးညံ့သြားေအာင္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားေအာင္ ဆိုဆံုးမေန
တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အနိစၥသညာကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေလ့လာၿပီးတဲ့
အခါ အနိစၥျဖစ္တဲ့ ဒီခႏၶာငါးပါးအေပၚမွာ အနိစၥသညာကို ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏိုင္ ထိုးထြင္း
သိျမင္ၿပီးတဲ့အခါ ဒီအနိစၥျဖစ္ေနတဲ့ ခႏၶာငါးပါးတို႔ရဲ႕ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္ျဖင့္
လည္းေကာင္း, ပ်က္ျခင္းဒဏ္ခ်က္ျဖင့္လည္းေကာင္း အျမဲမျပတ္ အညႇဥ္းဆဲအႏွိပ္
စက္ခံေနရသည့္အတြက္ ဒုကၡျဖစ္ပံုအျခင္းအရာကို ၀ိပႆနာဥာဏ္ျဖင့္ ျမင္ေအာင္
ၾကည့္ကာ ဒုကၡသညာကို ဆက္ၿပီးပြားရတယ္။ ပြားလိုက္တဲ့အခ်ိန္အခါမွာ ဘာျဖစ္
လာသလဲ? မိမိကိုအေသသတ္ဖို႔ရန္ သန္လ်က္ကို ေျမႇာက္ခ်ီကာမိုးထားတဲ့ လူ
သတ္သမားအေပၚမွာ ေၾကာက္ရြ႕ံထိတ္လန္႔ေနတဲ့ အမွတ္သညာသည္ ေရွး႐ႈတည္
လာသလိုပဲဒီခႏၶာငါးပါးတို႔အေပၚ၌ ေၾကာက္ရြံ႕ေနတဲ့ အမွတ္သညာ = ဘယသညာ
သည္ ေရွး႐ႈတည္လာမယ္။ ဒီလို ခႏၶာငါးပါးအေပၚမွာ ေၾကာက္ရြံ႕ေနတဲ့အမွတ္သ
ညာက ဘာလုပ္မလဲ? ဘာ၀နာကို ပြားမ်ားအားထုတ္ဖို႔ရန္အတြက္ ပ်င္းရိေနတဲ့
ဒီစိတ္ဓာတ္ကိုလည္း တိုက္ဖ်က္ေပးမယ္။ ]တပည့္ေတာ္လည္း ႀကိဳးစားပါဦး
မယ္ဘုရား}ဆိုၿပီး အိမ္ျပန္ျပန္သြားတတ္တဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိးကို ဖယ္ရွားေပးႏိုင္တယ္။
ေနာက္တစ္ခု - ေကာသေဇၨ = ေပါ့ဆတယ္။ တြန္႔ဆုတ္ေနတယ္။ ဘာ၀နာလုပ္
ငန္းခြင္ကို ေလးေလးနက္နက္ အားမထုတ္ဘူး။ ေပါ့ေပါ့ဆဆေလး အားထုတ္
တယ္။ တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္နဲ႔ စိတ္မပါ့တပါ အားထုတ္ေနတယ္။ ဒီလို စိတ္ထား
ေတြကိုလည္း ဒီဒုကၡသညာက တိုက္ဖ်က္ေပးမယ္။

ေနာက္တစ္ခု ဘာ၀နာလုပ္ငန္းခြင္မွာ ရဲရဲရင့္ရင့္နဲ႔ တကယ္ ထက္ထက္ျမက္ျမက္
ျဖစ္ေအာင္မႀကိဳးစားခ်င္တဲ့ စိတ္ထားရွိတယ္။ အဲဒီစိတ္ထားကိုလည္းဒီဒုကၡသညာ
က တိုက္ဖ်က္ေပးလိမ့္မယ္။ ဘာ၀နာလုပ္ငန္းခြင္ကို ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႔ေနထိုင္
တယ္။ တရားကို သြားလည္း ႐ႈေနပါ။ ရပ္လည္း ႐ႈေနပါ။ ထိုင္လည္း ႐ႈေနပါ။
အိပ္ေနလည္း ႐ႈေနပါ။ ဒီလိုေတာ့ သင္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့လို႔ ႐ႈျဖစ္တဲ့အခါ
လည္း ရွိတယ္။ မ႐ႈျဖစ္တဲ့အခါလည္း ရွိေနတယ္။ ဒါက ေမ့ေလ်ာ့မႈ = ပမာဒလို႔
ေခၚပါတယ္။ အဲဒီ ေမ့ေလ်ာ့မႈ = ပမာဒဆိုတဲ့သေဘာတရားကိုလည္း ဒီဒုကၡ
သညာက တိုက္ဖ်က္ေပးႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခု - တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း ကာမဂုဏ္ေတြမွာေမြ႕ေလ်ာ္ေနတဲ့
စိတ္ဓာတ္ေတြက လႊမ္းမိုးလာၿပီဆိုလို႔ရွိလွ်င္ေတာ့ ဘာ၀နာကို အားမထုတ္ဘဲ
ေသာ္လည္း ေနခ်င္ေနမယ္။ အနႏုေယာဂလို႔ ေခၚဆိုပါတယ္။ အဲဒီလုိ အားမ
ထုတ္ဘဲေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကိုလည္း ဒီဒုကၡသညာက တိုက္ဖ်က္ေပးလိမ့္မယ္။

တစ္ခါတစ္ရံ အနိစၥလို႔ ႐ႈပါဆိုၿပီး သင္ေပးလိုက္ေသာ္လည္း အနိစၥလို႔ မဆင္ျခင္မိ
ဘူး။ ဒုကၡလို႔ ႐ႈပါေျပာလည္း ဒုကၡလို႔ မဆင္ျခင္မိဘူး။ အေပစၥေ၀ကဏာလို႔ ေခၚဆုိ
ပါတယ္။ မဆင္ျခင္မိတဲ့ ဒီစိတ္ဓာတ္ကိုလည္း စြမ္းအင္ျပည့္၀လာတဲ့ ဒီဒုကၡသညာ
က တိုက္ဖ်က္ေပးပါလိမ့္မယ္။

အကယ္၍ အနိစၥသညာ ဒုကၡသညာေတြကို ခပ္မ်ားမ်ား ပြားမ်ားေနထုိင္ခဲ့မယ္ဆို
လွ်င္ အနိစၥျဖစ္တဲ့ ခႏၶာငါးပါးအေပၚမွာ ဒုကၡသညာျဖင့္, မိမိရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကို ဒုကၡ
သညာ ဘာ၀နာစြမ္းအင္ျဖင့္ ထံုမြမ္းထားလိုက္လွ်င္ အေၾကာင္းတရားႏွင့္တကြ
ေသာခႏၶာငါးပါးဆိုတဲ့ ဒီသခၤါရတရားေတြအေပၚမွာ ထက္ျမက္စူးရွတဲ့ ေၾကာက္ရြံ႕
မႈ ဘယသညာဟာလည္း ေရွး႐ႈတည္လာပါလိမ့္မယ္။ မိမိကို အေသသတ္ဖို႔ သန္
လ်က္မိုးကာ ေစာင့္ေနတဲ့ လူသတ္သမား အေပၚမွာ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္သလုိ
ကာလသံုးပါး သႏၲာန္ႏွစ္ပါးအတြင္းမွာ တည္ရွိၾကတဲ့ သခၤါရတရားေတြ အေပၚမွာ
ေၾကာက္လန္႔တဲ့ ဘယသညာဟာလည္း ေရွး႐ႈတည္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အကယ္၍ အနိစၥျဖစ္တဲ့ ခႏၶာငါးပါးတုိ႔အေပၚမွာ ဒုကၡသညာကိုႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ
အထပ္ထပ္အခါခါ ပြားမ်ားေပမ့ဲလို႔ ကမၼ႒ာန္းလုပ္ငန္းခြင္၌ ပ်င္းရိမႈ, စိတ္ဓာတ္
တြန္႔ဆုတ္မႈ, ကမၼ႒ာန္းကို အားမထုတ္ဘဲ စြန္႔လႊတ္ထားမႈ, ကမၼ႒ာန္းကို ေမ့
ေလ်ာ့ေနမႈ, ကမၼ႒ာန္းကို အားမထုတ္ဘဲ ေနထုိင္မႈ, ကမၼ႒ာန္းကို မဆင္ျခင္မိမႈ
ဆိုတဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္သေဘာတရားေတြက အားေကာင္းေနတဲ့အတြက္ သခၤါရ
တရားေတြအေပၚမွာ ေၾကာက္လန္႔တဲ့ ဘယသညာဟာလည္း ေရွး႐ႈမတည္
လာဘူးဆိုလွ်င္ ဆန္႔က်င္ဘက္ သေဘာတရားေတြကို တုိက္ဖ်က္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းအင္
ေတြ မရွိေသးဘူးဆိုလွ်င္ေတာ့ မိမိရဲ႕ဒုကၡသညာဘာ၀နာလုပ္ငန္းခြင္သည္ အရွိန္
အ၀ါ အားမေကာင္းေသးဘူး။ တိုက္ဖ်က္ႏိုင္ၿပီဆိုလို႔ရွိလွ်င္ေတာ့ အရွိန္အ၀ါသိပ္
အားေကာင္းၿပီ။ အားေကာင္းတဲ့အဆင့္အထိ က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္ ပြားမ်ားအား
ထုတ္ထားမယ္ဆိုလွ်င္ဒီဒုကၡသညာက မေသရာ အၿမိဳက္နိဗၺာန္လွ်င္ တည္ရာရွိတယ္။

ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး

ေတာက္ေခါက္သံ ၁၀ ခ်က္

ေတာက္ေခါက္သံ { ၁၀ } ခ်က္
____________________

{ ၁ } ငယ္စဥ္ကလွ်င္ ပညာ သင္
မသင္ေနာင္တ ေတာက္ေခါက္ရ ။

{ ၂ } စီးပြားဥစၥာ ရွာခ်ိန္မွာ
မရွာေနာင္တ. ေတာက္ေခါက္ရ ။

{ ၃ } နွစ္ဦးခ်စ္ျခင္း. ၿဖိဳဖ်က္ခြင္း
မယြင္းေနာင္တ. ေတာက္ေခါက္ရ ။

{ ၄ } သတ္ပုတ္ညွင္းဆဲ. ထိုသူလဲ
မလြဲေနာင္တ. ေတာက္ေခါက္ရ ။

{ ၅ } သူ႕ၾကင္မယား လြန္ျပစ္မွား
ႀကီးမားေနာင္တ. ေတာက္ေခါက္ရ ။

{ ၆ } ဥစၥာေပါသူ မေပးလွဴ
ထိုသူေနာင္တ ေတာက္ေခါက္ရ ။

{ ၇ } မိဘကိုပင္ မေၾကြးခ်င္
ေသလွ်င္ေနာင္တ. ေတာက္ေခါက္ရ ။

{ ၈ } မိဘစကား ပစ္ပယ္ရွား.
ႀကီးမားေနာင္တ. ေတာက္ေခါက္ရ ။

{ ၉ } သူေကာင္းက်မ္းတတ္ မဆည္းကပ္ မွတ္ေလေနာင္တ. ေတာက္ေခါက္ရ ။

{ ၁၀ } ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ. ဘာတစ္ခု
မျပဳေနာင္တ ေတာက္ေခါက္ရ ။

** ေတာက္ေခါက္ျခင္း { ၁၀ } ပါးမွ ..
ေတာက္ေလွ်ာက္ကင္းေဝးၾကပါေစ ။

- ၾကည္လင္ေသာ ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ ..
   ဦးေက်ာ္ေက်ာ္စိုး
Myanmar News Update

စရိယသံုးပါး

စရိယသံုးပါး

(၁) ေလာကတၳစရိယာ (ေလာကအားလုံးရွိ ကမၻာသူကမၻာသားအားလုံး၏ အက်ိဳးကို ျဖည့္ဆည္းျခင္း။)
စရိယာဆိုတာက်င့္စဥ္ပါ။ ဗုဒၼဟာ မိမိကိုယ္တိုင္ က်င့္စဥ္၃ပါးကိုလည္း  အားထုတ္က်င့္ႀကံခဲ ့သူျဖစ္ပါတယ္။  တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူတို ့မွာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းလကၡဏာႏွင့္ျပည့္စံုဖို ့လိုအပ္ေၾကာင္းကို  ေလာကတၳစရိယာ  ဆိုတဲ ့ က်င့္စဥ္အေၾကာင္းခုလို ပံုျပေျပာဆိုခဲ ့ဖူးတယ္။
ေရွး ေရွး ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာက ဘ၀တခုမွာ  ငါသည္ ဗာရာဏသီမင္းႀကီး၏ ့သားေတာ္တပါးျဖစ္ခဲ ့တယ္လို ့့အစခ်ီၿပီးေျပာျပခဲ ့ ရာမွာ ..  ခမည္းေတာ္မင္းႀကီး၏္ နတ္ကိုးကြယ္မွဳ အယူ၀ါဒကို ငါ အိမ္ေရွ့မင္းသားေလးသည္ မႏွစ္မ်ိဳ ့ဘူး။အၿမဲ  စက္ဆုတ္ရြံရွာခဲ ့ တယ္။တဲ ့။  ခမည္းေတာ္ဘုရင္ႀကီးက  သတၱ၀ါေတြရဲ ့  အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကိုစုစည္း သတ္ျဖတ္ၿပီးမွ ယစ္နတ္ပူေဇာ္ျခင္းျပဳလုပ္တာကိုး။   ခမည္းေတာ္ရဲ ့ အယူ၀ါဒကို ႏွစ္သက္လက္ခံျခင္းမရွိတဲ ့ ငါဟာ  ငါဘုရင္ျဖစ္ရင္ ဒီကိုးကြယ္မွဳကို ခ်က္ျခင္း ခ်ိဳးႏွိမ္ဖ်က္ဆီးျပစ္မယ္ဆိုတဲ ့ အသိတရားကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲေတးမွတ္ထားခဲ ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ငါဟာ   ဥပါယ္တမည္နဲ ့ မၾကာခဏ ေညာင္ပင္ ႀကီးတပင္မွာ ပန္းနံ ့သာ သြန္းေလာင္းၿပီး နတ္ကိုးခ်င္ဟန္ ေဆာင္တယ္။ အတန္ၾကာေတာ့ ခမည္းေတာ္ နတ္ရြာစံေရာ ဆိုပါေတာ့ ။ တေန ့ မူးမတ္ေတြကို ေျပာတယ္ ။ ငါ ဟာ ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္မင္းထံမွာ ငါဘုရင္ျဖစ္ရင္ သူ့အသက္သတ္ၿပီး ယစ္ပူေဖာ္ျခင္းအမွဳ ျပဳသူ။ သူ့ဥစၥာခိုးသူ ၊ လိမ္လည္ေျပာဆိုသူ ၊ ေသရည္က်ဴးသူ။အိမ္ယာျပစ္မွားသူစသည္  လူေပါင္းတေထာင္၏ေသြးႏွင့္ နတ္မင္းကို ပူေဇာ္ပါမယ္လို ့ စကားရွိခဲ ့တယ္ ထိုလူတေထာင္ ရေအာင္စည္လည္ရွာၾကလို ့ အမိန္ ့ထုတ္ျပန္တာေပါ့ ။( စည္လည္ရွာတယ္ဆိုတာက  ေမာင္းထမ္းၿပီး တိုင္းသူျပည္သား လူအမ်ားတို ့ေလး….ဒူ  ဟူ  ..ဟူ… ဆိုၿပီးလွည့္တာ)
အဲဒီလို လွည့္လည္ရွာေဖြရာမွာ တေယာက္မွအသက္သတ္သူ  ထြက္မလာရဲၾကဘူးေနာင္အခါမွာလည္း သူတပါးအသက္သတ္ ယစ္ပူေဇာ္ျခင္းအမွဳ တဦးတေယာက္မွ မျပဳရဲ ၾကေတာ့ဘူး တဲ ့။ အားလုံး လူ ့အသက္ေသြးျဖင့္ ယစ္နတ္ပူေဇာ္ျခင္းအမွဳကိုေ၀းစြာ  ေရွာင္က်ဥ္ကုန္ၾကတယ္ ။ တတိုင္းတျပည္လုံး ကမၻာသူကမၻာသားအားလုံး  ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ၿပီး တိုင္းျပည္၀ေျပာသာယာခဲ ့တယ္ တဲ့ ။ ဒါဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ဥပါယ္တမည္နဲ ့ ေညာင္ေစာင့္နတ္ကို ကိုးကြယ္ဟန္ျပဳပီး မိမိလိုရာ သိမ္းသြင္းလိုက္ျခင္းပါဘဲ ။အယူမွားကို ပယ္ဖ်က္ေစျခင္းလဲျဖစ္တယ္။ သတၱ၀ါအားလုံးရဲ ့ အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီးအေမွ်ာ္အျမင္ရွိရွိ ျပဳမူလိုက္တာမို ့ ေလာကအားလုံး သတၱ၀ါအားလုံးရဲ ့ အကိ်ဳးကို သည္ပိုးထမ္းရြက္ျခင္းမည္တယ္။ ဒါကို “ ေလာကတၳစရိယာ “  ေလာကအက်ိဳးကို သည္ပိုးေဆာင္ရြက္ျခင္းေခၚတယ္။ ဗုဒၼျဖစ္စဥ္ေတာ္ေတြထဲ မွာ ဒီလိုမ်ိဳး မ်ားစြာရွိိပါေသးတယ္။
(၂) ညာတတၳစရိယာ (မ်ိဳးႏြယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း။)
မေဟာ္သဓာဇာတ္မွာ  ၀ိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီးနဲ ့ ပဥၥလစႏၵီမင္းသမီးတို ့ကိ ုဥမင္လွဳိဏ္ေခါင္းေတြထဲကေန  ကယ္ထုတ္အၿပီး ဘုရင္ႏွင့္အတူ ကိုယ္လြတ္ရုန္း  လိုက္ပါေရွာင္တိမ္းျခင္းမရွိဘဲ   “ စစ္သည္အေပါင္း၏ဥေသွ်ာင္္ျဖစ္တဲ ့မေဟာ္သဓာ ဟာ ငယ္သားေတြနဲ ့ ေသအတူ ရွင္အတူ ရွိခဲ ့ပါတယ္။
ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္မင္းဘ၀မွာ လည္း ေမ်ာက္ ရွစ္ေသာင္းရဲ ့ အသက္ကိုကိုယ္ေတာ္တိုင္  အေသခံၿပီး ကယ္တင္ခဲ ့ ဖူးတယ္။အႏၱရယ္ကို မျမင္တဲ ့ ေမ်ာက္အေကာင္ရွစ္ေသာင္းဟာ သရက္သီးေတြကို စားသုံးၾကရာမွာ အရသာထူးကဲတဲ ့ သရက္ေတြကို ဖ်က္ဆီးျပစ္ရမလားဆိုၿပီး ဘုရင့္ မူးမတ္စစ္သားေတြက ေမ်ာက္ေတြကို သတ္ျပစ္္ဖို ့လာႀကတာကိုး။ ဂဂၤါျမစ္ကို ခုန္ကူးရမွ တဘက္ကမ္းေရာက္မွာမို ့ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းက ေက်ာခင္းေပးခဲ့ရတယ္။ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းရဲ ့ ေက်ာကို နင္းၿပီး ခုန္ခုန္ကူးရတာေႀကာင့္  ေမ်ာက္ရွစ္ေသာင္းရဲ ့ဒါဏ္နဲ ့ ဘဲ ေမ်ာက္မင္းကြယ္လြန္ခဲ ့ ပါတယ္။ေမ်ာက္ရွစ္ေသာင္းကေတာ့ လြတ္ေျမာက္သြားခဲ ့ပါတယ္။
ဒါဟာ မ်ိဳးႏြယ္ကို အသက္ေပး ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖစ္လို ့ “ ညာတတၳစရိယာ “ လို ့ ေခၚတယ္။ဒါဟာ ဥပမာ တခုပါ ။ဒီလို ေစာင့္ေရွက္မွဳမ်ိဳး အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္။

၃ ဗုဒၼတၳစရိယာ (ဗုဒၼျဖစ္ရန္ က်င့္စဥ္မ်ားကို က်င့္ၾကံအားထုတ္ျခင္း)
ဗုဒၼ ဘုရားျဖစ္ရန္ က်င့္စဥ္ေတြက မ်ားလြန္းပါတယ္ ။ ဘဳရားျဖစ္ဖို ့ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။၂၆သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းပါရမီ ျဖည့္ရတဲ ့ဘုရားလဲ ရွိတယ္။ ေလးသေခ်ၤနဲ ့ ကမၻာတသိန္းပါရမီျဖည့္ရတဲ ့ ဘုရားလည္းရွိပါတယ္။ ဒါနပါရမီ။ ၀ီရိယပါရမီ။ခႏၵီပါရမီ။ဥပကၡာပါရမီစသည္  ပါရမီ အမ်ားအျပား ရွိပါေသးတယ္။ လူသာမန္ေတြ ျဖည့္ဆည္းမရႏိုင္တဲ ့ပါရမီပါ။ ဒါလဲ ေျပာျပခ်င္ေသးတာပါ။ တျခားဘုရားေဟာ ပံုျပင္ေတြလဲ ေျပာခ်င္ေသးတာ။ ေျပာခ်င္တာေတြ မ်ားလြန္းလို ့ မေျပာျဖစ္
ခဲ ့ျပန္ဘူး။ ဒီဘဒၵကမၻာမွာ ဘုရားငါးဆူပြင့္ရာ  ့ ေဂါတမဗုဒၼဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးဘ၀မွာကို ၆ႏွစ္ ထပ္မံက်င့္ႀကံအားထုတ္ရပါတယ္။
 ဗုဒၼဘာသာဆိုတာ အၿမဲ က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနရတာမ်ိဳးပါ။ ဆုေတာင္းတိုင္းရတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဆုေတာင္းျခင္းဟာ အေထာက္အပံ့ေပးတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ အျပည့္အ၀ရႏိုင္ဖို ့က က်င့္စဥ္ေတြကို အားကိုးရမွာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ ့ တကူးတက က်င့္မွ ရယ္လို ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေန့စဥ္ လူမွဳ ၀တၱရားေတြ ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္ရင္းနဲ ့ ဘုရားအႀကိဳက္ ေကာင္းတာလုပ္မေကာင္းတာေရွာင္ ဆိုရင္ ဘဲ ေတာ္ေတာ္ေလးဖူလံုေနပါၿပီ   ။

ၾသဝါဒမွတ္စု

စတုဂီရိေတာင္ေလးလံုးဆရာေတာ္ၾကီး

(၁၀၈၈-၁၁၈၆)

ၾသဝါဒမွတ္စု
*****************************
အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱဟု ဝဇီေဘဒ ျဖစ္ကာမ်ွ(ရြတ္ကာမ်ွ) သည္ မဟာပုည မျဖစ္တတ္ေခ်။ အနိစၥ စသည္ကို တပ္တပ္ျမင္လ်ွင္ ေန႔စဥ္ ေရႊေက်ာင္းတစ္ရာ-ေငြေက်ာင္းတစ္ရာ-ေရႊေစတီေပါင္း-၈၄၀၀၀ တည္ရသည္ထက္ ျမတ္ေၾကာင္း။
သမထ ဝိပႆနာ အားမထုတ္ဘဲ အာပတ္မသင့္ရံု အကုသိုလ္မျဖစ္ရံုမ်ွေနေသာ ရဟန္းပ်င္းအား ဓာတ္စာကိုမ်ွသာ ေရွာင္ၾကဥ္စားသံုး၍ ေရာဂါေပ်ာက္ေစတတ္သည့္ ေဆးကိုမမီွဝဲေသာ သူနာကဲ့သို႔ ကိေလသာ ႏူနာၾကီးမေပ်ာက္ႏိုင္ေၾကာင္း။
အၾကင္သူသည္ ေလာကီစည္စိမ္ ေလာကီခ်မ္းသာမ်ွကိုသာ ေတာင့္တ၍ လြန္ကဲစြာပင္ ဒါန သီလကို အားထုတ္၏ လံုလျပဳ၏ ထိုသူသည္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သံသရာဝဋ္ဒုကၡ၌ ေရာင္းစားေပါင္ႏွံေသာသူမည္၏
ယထာဘူတဉာဏ္ဟူေသာ ေလာကီသစၥာေတာ္ကိုမ်ွ မခံယူလ်ွင္ အစိေႏၱယ်ဘုရးသခင္၏ ရန္သူေတာ္အစစ္ျဖစ္သည္။ သာသနိက သမၼာဒိ႒ိအျဖစ္သို႔မ်ွ မေရာက္ေသာသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သမၼာဒိ႒ိပုဂၢိဳလ္မဟုတ္။

(ပ-၆၄-၆၀-၂၁၀-၂၉၆)
သတၱဝါဟူသမ်ွ တရားရ ခ်မ္းျမသာာ ရွိပါေစ။
ဆရာေတာ္ ဦးပညာဗလ facebook မွ ကူးယူပါသည္ ။

ဘာဝနာအျမတ္ဆံုး ( ျမန္မာျပန္ )

ဘ ာ ၀ န ာ အ ျမ တ္ ဆံု း
________________
အနာထပိ႑ိက ကို ဘုရား ဒီလို ေဟာတယ္ ။
“ ေရွးတုန္းကေပါ ့ အိမ့္ရွင္ေရ . . . .
ေ၀လာမ မည္တဲ့ ျဗာဟၼဏ ရွိခဲ့တယ္ ။ သူ ဒီလို အလွဴႀကီး လွဴတယ္ ။
ေငြအျပည့္ ေရႊခြက္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ လွဴတယ္ ၊
ေရႊအျပည့္ ေငြခြက္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ လွဴတယ္ ၊
ေရႊတံုးအျပည့္ ေၾကးခြက္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ လွဴတယ္ ၊
ဆင္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ …………..
ရထား ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ …………………
ႏို႔စားႏြားမ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ………………..
မိန္းကေလး ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ………….
ပလႅင္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ …………………..
အထည္စ ကုေဋကုဋာ . . . ထမင္း၊ ခဲဖြယ္၊ စားဖြယ္၊ လ်က္ဖြယ္၊ ေသာက္ဖြယ္ကေတာ့ ဘယ္ေျပာစရာ ရွိမလဲ ၊ ျမစ္ေရ စီးသလို ထင္ရတယ္ ။

ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ အျမင္နဲ႔ ျပည့္စံုသူ(ေသာတာပန္) တစ္ဦးကို ေကၽြးခဲ့ရင္၊
ဒီထက္ပို အက်ိဳးႀကီးမယ္ ။

ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ အျမင္နဲ႔ ျပည့္စံုသူ(ေသာတာပန္) တစ္ရာကို ေကၽြးတာထက္
သကဒါဂါမ္ တစ္ဦးကိုေကၽြးခဲ့ရင္ ၊ ဒီထက္ အက်ိဳးႀကီးမယ္ ။

ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ သကဒါဂါမ္ တစ္ရာကို ေကၽြးတာထက္၊ အနာဂါမ္ တစ္ဦးကို
ေကၽြးခဲ့ရင္ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးမယ္ ။

ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ အနာဂါမ္ တစ္ရာကို ေကၽြးတာထက္၊ ရဟႏ ၱာ တစ္ပါးကို
ေကၽြးခဲ့ရင္ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးမယ္ ။

ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ ရဟႏ ၱာ တစ္ရာကို ေကၽြးတာထက္၊ ပေစၥကဗုဒၶ တစ္ပါးကို
ေကၽြးခဲ့ရင္ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးမယ္ ။

ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ ပေစၥကဗုဒၶ တစ္ရာကို ေကၽြးတာထက္၊ အရဟံ သမၼာသမၺဳဒၶတထာဂတ တစ္ပါးကို ေကၽြးခဲ့ရင္ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးမယ္ ။

ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ ဗုဒၶ တစ္ပါးတည္းကို ေကၽြးတာထက္၊ ဗုဒၶအမွဴးျပဳတဲ့ ရဟန္းအဖြဲ႔ကို ေကၽြးတာ ၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ရဟန္းအဖြဲ႔ အတြက္ရည္စူးၿပီး ေက်ာင္းေဆာက္ရင္ ၊ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးတယ္ ။

ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ ဗုဒၶ တစ္ပါးတည္းကို ေကၽြးတာထက္၊ ဗုဒၶအမွဴးျပဳတဲ့ ရဟန္းအဖြဲ႔ကို ေကၽြးတာ ၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ရဟန္းအဖြဲ႔ အတြက္ရည္စူးၿပီး ေက်ာင္းေဆာက္တာထက္ ၊ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃ ကို ကိုးကြယ္ရာရသြားရင္၊ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ငါးပါးသီလကို ထိန္းရင္၊ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးတယ္ ။
ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ ဗုဒၶ တစ္ပါးတည္းကို ေကၽြးတာထက္၊ ဗုဒၶအမွဴးျပဳတဲ့ ရဟန္းအဖြဲ႔ကို ေကၽြးတာ ၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ရဟန္းအဖြဲ႔ အတြက္ရည္စူးၿပီး ေက်ာင္းေဆာက္တာထက္ ၊ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃ ကို ကိုးကြယ္ရာရသြားရင္၊ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ငါးပါးသီလကို ထိန္းတာထက္၊ နံ႔သာကိုလက္နဲ႔ ယူသေလာက္ (ႏြားႏို႔တစ္ညွစ္စာ) ေမတၱာစိတ္ကို ပြားမ်ားရင္ ၊ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးတယ္ ။

ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ ဗုဒၶ တစ္ပါးတည္းကို ေကၽြးတာထက္၊ ဗုဒၶအမွဴးျပဳတဲ့ ရဟန္းအဖြဲ႔ကို ေကၽြးတာ ၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ရဟန္းအဖြဲ႔ အတြက္ရည္စူးၿပီး ေက်ာင္းေဆာက္တာထက္ ၊ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃ ကို ကိုးကြယ္ရာရသြားရင္၊ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ငါးပါးသီလကို ထိန္းတာထက္၊ နံ႔သာကိုလက္နဲ႔ ယူသေလာက္ (ႏြားႏို႔တစ္ညွစ္စာ) ေမတၱာစိတ္ကို ပြားမ်ားတာထက္၊ လက္ဖ်စ္တစ္တြက္ေလာက္ မၿမဲတဲ့ သေဘာကို ပြားမ်ားရင္ ။ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးတယ္ ။

        ေ၀လာမသုတၱ၊ ၂၀န၀က န္ပါတ၊ အဂၤုတၱရနိကာယ
        ဗုဒၶ ဓမၼ လက္ေရြးစင္
    ေမာင္သာႏုိး ျမန္မာျပန္ က ကူးပါတယ္ ။

ဘာဝနာ အျမတ္ဆံုး ပါဠိိ+ျမန္မာ

ဘာ၀န စိတၱံ မဟပၹလတရံ
 ( ဘ ာ ၀ န ာ အ ျမ တ္ ဆံု း )

အနာထပိ႑ိကံ ဘဂ၀ါ ဧတ - ဒေ၀ါစ -
အနာထပိ႑ိက ကို ဘုရား ဒီလို ေဟာတယ္ ။
” ဘူတ - ပုဗၺံ ဂဟပတိ ေ၀လာေမာ နာမ ျဗာဟၼေဏာ အေဟာသိ ။
“ ေရွးတုန္းကေပါ ့ အိမ့္ရွင္ေရ . . ၊ ေ၀လာမ မည္တဲ့ ျဗာဟၼဏ ရွိခဲ့တယ္ ။
ေသာ ဧ၀ ရူပံဒါနံ အဒါသိ မဟာ - ဒါနံ ။
 သူ ဒီလို အလွဴႀကီး လွဴတယ္
စတုရာသီတိ သု၀ဏၰ - ပါတိ - သဟႆာနိ အဒါသိ ရူပိယ - ပူရာနိ၊
ေငြအျပည့္ ေရႊခြက္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ လွဴတယ္ ၊
စတုရာသီတိ ရူပါယ - ပါတိ သဟႆာနိ အဒါသိ သု၀ဏၰ - ပူရာနိ ၊
ေရႊအျပည့္ ေငြခြက္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ လွဴတယ္ ၊
စတုရာသီတိ ကံသ - ပါတိ - သဟႆာနိ အဒါသိ ဟိရည - ပူရာနိ ၊
ေရႊတံုးအျပည့္ ေၾကးခြက္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ လွဴတယ္ ၊
စတုရာသီတိ ဟတၳိ သဟႆာနိ - - - - -
ဆင္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ …………..
စတုရာသီတိ ရထ - သဟႆာနိ . . . . . . . .
ရထား ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ …………………
စတုရာသီတိ ေဓနု - သဟႆာနိ . . . . . . . .
ႏို႔စားႏြားမ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ………………..
စတုရာသီတိ ကညာယ သဟႆာနိ . . . . . .
မိန္းကေလး ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ………….
စတုရာသီတိ ပလႅကၤ - သဟႆာနိ . . . . . . .
ပလႅင္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ …………………..
စတုရာသီတိ ၀တၳ ေကာဋိ သဟႆာနိ အဒါသိ . . . .
အထည္စ ကုေဋကုဋာ . . .
ေခါမ - သုခုမမာနံ ေကာ ပန ၀ါေဒါ အႏၷႆ ပါနႆ ခဇၨႆ ေဘာဇၨႆ ေလယ်ႆ ေပယ်ႆ နေဇၨာ မေည ၀ိႆႏၵႏိ ၱ ။
ထမင္း၊ ခဲဖြယ္၊ စားဖြယ္၊ လ်က္ဖြယ္၊ ေသာက္ဖြယ္ကေတာ့ ဘယ္ေျပာစရာ ရွိမလဲ ၊ ျမစ္ေရ စီးသလို ထင္ရတယ္ ။
ယံ ဂဟပတိ ေ၀လာေမာ ျဗာဟၼေဏာ ဒါနံ အဒါသိ မဟာ - ဒါနံ၊ ေယာ ေစ ကံ ဒိ႒ိသမၸႏၷာနံ ေဘာေဇယ်၊
ဣဒံ တေတာ မဟပၹလတရံ ။
ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ အျမင္နဲ႔ ျပည့္စံုသူ(ေသာတာပန္) တစ္ရာကို ေကၽြးခဲ့ရင္၊
ဒီထက္ပို အက်ိဳးႀကီးမယ္ ။

ယံ ဂဟပတိ ေ၀လာေမာ ျဗာဟၼေဏာ ဒါနံ အဒါသိ မဟာ - ဒါနံ၊ ေယာ စ သတံ ဒိ႒ိသမၸႏၷာနံ ေဘာေဇယ်၊
ေယာ ေစ-ကံ သကဒါဂါမႎ ေဘာေဇယ် ၊ ဣဒံ တေတာ မဟပၹလတရံ ။
ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ အျမင္နဲ႔ ျပည့္စံုသူ(ေသာတာပန္) တစ္ရာကို ေကၽြးတာထက္
သကဒါဂါမ္ တစ္ဦးကိုေကၽြးခဲ့ရင္ ၊ ဒီထက္ အက်ိဳးႀကီးမယ္ ။

ယံ ဂဟပတိ ေ၀လာေမာ ျဗာဟၼေဏာ ဒါနံ အဒါသိ မဟာ - ဒါနံ၊ ေယာ စ သတံ သကဒါဂါမီနံ ေဘာေဇယ်၊
ေယာ ေစ-ကံ အနာဂါမႎ ေဘာေဇယ် ၊ ဣဒံ တေတာ မဟပၹလတရံ ။
ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ သကဒါဂါမ္ တစ္ရာကို ေကၽြးတာထက္၊ အနာဂါမ္ တစ္ဦးကို
ေကၽြးခဲ့ရင္ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးမယ္ ။

ယံ ဂဟပတိ ေ၀လာေမာ ျဗာဟၼေဏာ ဒါနံ အဒါသိ မဟာ - ဒါနံ၊ ေယာ စ သတံ အနာဂါမိနံ ေဘာေဇယ်၊
ေယာ ေစ-ကံ အရဟႏ ၱံ ေဘာေဇယ် ၊ ဣဒံ တေတာ မဟပၹလတရံ ။
ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ အနာဂါမ္ တစ္ရာကို ေကၽြးတာထက္၊ ရဟႏ ၱာ တစ္ပါးကို
ေကၽြးခဲ့ရင္ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးမယ္ ။

ယံ ဂဟပတိ ေ၀လာေမာ ျဗာဟၼေဏာ ဒါနံ အဒါသိ မဟာ - ဒါနံ၊ ေယာ စ သတံ အရဟႏ ၱာနံ ေဘာေဇယ်၊
ေယာ ေစ-ကံ ပေစၥကဗုဒၶံ ေဘာေဇယ် ၊ ဣဒံ တေတာ မဟပၹလတရံ ။
ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊
ရဟႏ ၱာ တစ္ရာကို ေကၽြးတာထက္၊ ပေစၥကဗုဒၶ တစ္ပါးကို
ေကၽြးခဲ့ရင္ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးမယ္ ။

ယံ ဂဟပတိ ေ၀လာေမာ ျဗာဟၼေဏာ ဒါနံ အဒါသိ မဟာ - ဒါနံ၊ ေယာ စ သတံ ပေစၥကဗုဒၶါနံ ေဘာေဇယ်၊
ေယာ စ တထာဂတံ အရဟႏ ၱံသမၼာ သမၺဳဒၶံ ေဘာေဇယ် ၊ ဣဒံ တေတာ မဟပၹလတရံ ။
ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ ပေစၥကဗုဒၶ တစ္ရာကို ေကၽြးတာထက္၊ အရဟံ သမၼာသမၺဳဒၶတထာဂတ တစ္ပါးကို ေကၽြးခဲ့ရင္ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးမယ္ ။

ယံ ဂဟပတိ ေ၀လာေမာ ျဗာဟၼေဏာ ဒါနံ အဒါသိ မဟာ - ဒါနံ၊ ေယာ စ သမၼာသမၺဳဒၶံ ေဘာေဇယ်၊
ေယာ စ ဗုဒၶပၸမုခံ ဘိကၡဳ-သံဃံ ေဘာေဇယ် ၊ ေယာစ စတုဒၵိသံ သံဃံ ဥဒၵိႆ ၀ိဟာရံ ကာရာေပယ်၊
ဣဒံ တေတာ မဟပၹလတရံ ။
ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ ဗုဒၶ တစ္ပါးတည္းကို ေကၽြးတာထက္၊ ဗုဒၶအမွဴးျပဳတဲ့ ရဟန္းအဖြဲ႔ကို ေကၽြးတာ ၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ရဟန္းအဖြဲ႔ အတြက္ရည္စူးၿပီး ေက်ာင္းေဆာက္ရင္ ၊ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးတယ္ ။

ယံ ဂဟပတိ ေ၀လာေမာ ျဗာဟၼေဏာ ဒါနံ အဒါသိ မဟာ - ဒါနံ၊ ေယာ စ သမၼာသမၺဳဒၶံ ေဘာေဇယ်၊
ေယာ စ ဗုဒၶပၸမုခံ ဘိကၡဳ-သံဃံ ေဘာေဇယ် ၊ ေယာစ စတုဒၵိသံ သံဃံ ဥဒၵိႆ ၀ိဟာရံ ကာရာေပယ်၊
ေယာ စ ပသႏၷ စိေတၱာ ဗုဒၶဥၥ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ သရဏံ ဂေစ ၦယ် ၊ ေယာ စ ပသႏၷ စိေတၱာ သိကၡာပဒါနိ သမာဒိေယယ်၊
ဣဒံ တေတာ မဟပၹလတရံ ။
ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ ဗုဒၶ တစ္ပါးတည္းကို ေကၽြးတာထက္၊ ဗုဒၶအမွဴးျပဳတဲ့ ရဟန္းအဖြဲ႔ကို ေကၽြးတာ ၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ရဟန္းအဖြဲ႔ အတြက္ရည္စူးၿပီး ေက်ာင္းေဆာက္တာထက္ ၊ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃ ကို ကိုးကြယ္ရာရသြားရင္၊ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ငါးပါးသီလကို ထိန္းရင္၊ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးတယ္ ။

ယံ ဂဟပတိ ေ၀လာေမာ ျဗာဟၼေဏာ ဒါနံ အဒါသိ မဟာ - ဒါနံ၊ ေယာ စ သမၼာသမၺဳဒၶံ ေဘာေဇယ်၊
ေယာ စ ဗုဒၶပၸမုခံ ဘိကၡဳ-သံဃံ ေဘာေဇယ် ၊ ေယာစ စတုဒၵိသံ သံဃံ ဥဒၵိႆ ၀ိဟာရံ ကာရာေပယ်၊
ေယာ စ ပသႏၷ စိေတၱာ ဗုဒၶဥၥ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ သရဏံ ဂေစ ၦယ် ၊ ေယာ စ ပသႏၷ စိေတၱာ သိကၡာပဒါနိ သမာဒိေယယ်၊
ေယာ စ အႏ ၱမေသာ ဂေႏ ၱာဟန မတၱမၸိ ေမတၱ-စိတၱံ ဘာေ၀ယ်၊ ဣဒံ တေတာ မဟပၹလတရံ ။
ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ ဗုဒၶ တစ္ပါးတည္းကို ေကၽြးတာထက္၊ ဗုဒၶအမွဴးျပဳတဲ့ ရဟန္းအဖြဲ႔ကို ေကၽြးတာ ၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ရဟန္းအဖြဲ႔ အတြက္ရည္စူးၿပီး ေက်ာင္းေဆာက္တာထက္ ၊ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃ ကို ကိုးကြယ္ရာရသြားရင္၊ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ငါးပါးသီလကို ထိန္းတာထက္၊ နံ႔သာကိုလက္နဲ႔ ယူသေလာက္ (ႏြားႏို႔တစ္ညွစ္စာ) ေမတၱာစိတ္ကို ပြားမ်ားရင္ ၊ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးတယ္ ။

ယံ ဂဟပတိ ေ၀လာေမာ ျဗာဟၼေဏာ ဒါနံ အဒါသိ မဟာ - ဒါနံ၊ ေယာ စ သမၼာသမၺဳဒၶံ ေဘာေဇယ်၊
ေယာ စ ဗုဒၶပၸမုခံ ဘိကၡဳ-သံဃံ ေဘာေဇယ် ၊ ေယာစ စတုဒၵိသံ သံဃံ ဥဒၵိႆ ၀ိဟာရံ ကာရာေပယ်၊
ေယာ စ ပသႏၷ စိေတၱာ ဗုဒၶဥၥ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ သရဏံ ဂေစ ၦယ် ၊ ေယာ စ ပသႏၷ စိေတၱာ သိကၡာပဒါနိ သမာဒိေယယ်၊
ေယာ စ အႏ ၱမေသာ ဂေႏ ၱာဟန မတၱမၸိ ေမတၱ-စိတၱံ ဘာေ၀ယ်၊ ေယာ စ အစ ၦရာ သဃၤာ မတၱမၸိ အနိစၥ သညံ ဘာေ၀ယ်၊
ဣဒံ တေတာ မဟပၹလတရံ ။
ဒီ ေ၀လာမ ျဗာဟၼဏ ဟာ အလွဴႀကီး လွဴတာထက္ ၊ ဗုဒၶ တစ္ပါးတည္းကို ေကၽြးတာထက္၊ ဗုဒၶအမွဴးျပဳတဲ့ ရဟန္းအဖြဲ႔ကို ေကၽြးတာ ၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ရဟန္းအဖြဲ႔ အတြက္ရည္စူးၿပီး ေက်ာင္းေဆာက္တာထက္ ၊ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃ ကို ကိုးကြယ္ရာရသြားရင္၊ ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္နဲ႔ ငါးပါးသီလကို ထိန္းတာထက္၊ နံ႔သာကိုလက္နဲ႔ ယူသေလာက္ (ႏြားႏို႔တစ္ညွစ္စာ) ေမတၱာစိတ္ကို ပြားမ်ားတာထက္၊ လက္ဖ်စ္တစ္တြက္ေလာက္ မၿမဲတဲ့ သေဘာကို ပြားမ်ားရင္ ။ ဒီထက္အက်ိဳးႀကီးတယ္ ။

        ေ၀လာမသုတၱ၊ ၂၀န၀က န္ပါတ၊ အဂၤုတၱရနိကာယ
        ဗုဒၶ ဓမၼ လက္ေရြးစင္
    ေမာင္သာႏုိး ျမန္မာျပန္ က ကူးပါတယ္ ။

ဘေဒၵကရတၱသုတၱန္

    ဘေဒၵကရတၱ သုတၱ
________________
( ေကာင္းေသာညပိုင္ရွင္ )
___________________
အတီတံ နာႏြာဂေမယ် ၊ နပၸဋိကေခၤ အနာဂတံ ။
ယဒတီတံ ပဟီနံတံ ၊ အပၸတၱဥၥ အနာဂတံ ။

ပစၥဳပၸႏၷဥၥ ေယာ ဓမၼံ ၊ တတၳ တတၳ ၀ိပႆတိ ။
အသံဟီရံ အသံကုပၸံ ၊ တံ ၀ိဒြါ မႏုျဗဴဟေယ ။

အေဇၹ၀ ကိစၥမာတပၸံ ၊ ေကာဇေညာ မရဏံသုေ၀ ၊
န ဟိ ေနာ သဂၤရံ ေတန ၊ မဟာေသေနန မစၥဳနာ ။

ဧ၀ံ ၀ိဟာရႎ အာတာပႎ ၊ အေဟာရတၱမတႏၵတံ ၊
တံ ေ၀ “ ဘေဒၵကရေတၱာ” တိ ၊ သေႏၱာ အာစိကၡေတ မုနိ ။

အတီတံ ၊ အတိတ္ျဖစ္ေသာ ၊
ယံ ၊ အၾကင္ခႏၶာငါးပါးသည္ ၊
အတၳိ ၊ ရွိ၏ ။
တံ ။ ထိုအတိတ္ခႏၶာငါးပါးသည္၊
( ယသၼာ၊ အၾကင္ေၾကာင့္ ) ပဟီနံ၊ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ၿပီ ။
( တသၼာ ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ) အတီတံ၊ အတိတ္ျဖစ္ေသာ ခႏၶာငါးပါးသို႔ ။
နာႏြာဂေမယ်၊ (တဏွာ ဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ ) မလိုက္ရာ ။
အနာဂတံ ၊ အနာဂတ္ျဖစ္ေသာ၊
ယံ ၊ အၾကင္ ခႏၶာငါးပါးသည္ ၊
အတၳိ၊ ရွိ၏ ။
တဥၥ ၊ ထိုအနာဂတ္ျဖစ္ေသာ ခႏၶာငါးပါးသည္လည္း ၊
( ယသၼာ၊ ေၾကာင့္)၊ အပၸတၱံ ၊ မေရာက္ေသး ။ မျဖစ္ေပၚေသး။
( တသၼာ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ) အနာဂတံ ၊ အနာဂတ္ျဖစ္ေသာခႏၶာငါးပါးကိုလည္း၊
နပၸဋိကေခၤ ၊ ( တဏွာ ဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ မေမွ်ာ္လင့္ ) မေတာင့္တရာ ။

ေယာ ၀ိဒြါ ၊ အၾကင္ပညာရွိေသာ ရဟန္းသည္၊
ပစၥဳပၸႏၷံ ၊ ပစၥဳပၸန္ျဖစ္ေသာ ၊
ဓမၼဥၥ ၊ ခႏၶာငါးပါးတရားကိုသာလွ်င္၊
တတၳ တတၳ ၊ ထိုထို ခဏ ထိုထိုတရားအစု၌ သာလွ်င္၊
၀ိပႆတိ ၊ ရႈ၏ ။
အသံဟီရံ ၊ တဏွာဒိ႒ိတို႔သည္ မဆြဲငင္အပ္ေသာ ။
အသံကုပၸံ ၊ ပ်က္စီးျခင္းမရွိေသာ ၊
တံ ၊ ထို၀ိပႆနာဉာဏ္ကို ၊
( ေသာ ၀ိဒြါ ၊ ထိုပညာရွိရဟန္းသည္ )
အႏုျဗဴဟေယ ၊ ပြားမ်ား ( အားထုတ္ ) ရာ၏ ။


အေဇၨ၀ ၊ ယေန႔ပင္လွ်င္၊ အာတပၸံ ၊ လံု႔လကို ၊ ကိစၥံ- ကာတဗၺံ၊ ျပဳအပ္၏ ။
ေကာ ၊ အဘယ္မည္ေသာသူသည္ ။ သုေ၀ ၊ မနက္ျဖန္က်မွ ။
မရဏံ ၊ ေသမည္ ( ရွင္မည္ )ကို ။
ဇညာ ၊ သိႏိုင္ရာအံ့နည္း။ ဟိ ၊ မွန္၏ ။
ေနာ ၊ ငါတို႔အား ။
မဟာေသေနန ၊ မ်ားေသာစစ္သည္ရွိေသာ ။
ေတန မစၥဳနာ ၊ ထိုေသမင္း ႏွင့္ အတူတကြ ။
သဂၤရံ ၊ ခ်ိန္းခ်က္ထားျခင္းသည္ ။ န ၊ မရွိ ။

ဧ၀ံ ၀ိဟာရႎ ၊ ဤသို႔ေနေလ့ရွိေသာ ။
အာတာပႎ ၊ ( ကိေလသာကို ပူပန္ေစတတ္ေသာ ) လံု႔လရွိေသာ ။
အေဟာရတၱံ ၊ ေန႔ညဥ့္ပတ္လံုး ။
အတႏၵိတံ ၊ မပ်င္းမရိေသာ ။ တံ ၊ ထို ပုဂၢိဳလ္ကို ။
ဘေဒၵကရေတၱာတိ ၊ ဘေဒၵကရတၱ ေကာင္းေသာညပိုင္သူပုဂၢိဳလ္ ဟူ၍ ။
သေႏၱာ ၊ ၿငိမ္းေအးေတာ္မူၿပီးေသာ ။
မုနိ ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ။ အာစိကၡိေတ ၊ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏ ။

ဥပရိပဏၰာသ ပါဠိေတာ္ ။ ၀ိဘဂၤ၀ဂ္ ။

ေကာင္းေသာည ပိုင္ရွင္

အတိတ္ကို ျပန္မလိုက္ရဘူး၊
အနာဂတ္ကို မေမွ်ာ္ရရဘူး။

အတိတ္က ပယ္ခဲ့ရၿပီေလ၊
အနာဂတ္က မေရာက္ရေသး ။

ခုျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းကိုသာ၊
ဒီမွာ ဒီမွာ ရႈျမင္ပါေစ ။

မယိမ္းမယိုင္ မတိမ္းမေစာင္း
ဒါ ပညာနဲ႔ ပြားေစရမယ္ ။

ကေန႔ပဲ လုပ္စရာ လုပ္ရမယ္ ၊
ဘယ္သူ သိမလဲ နက္ျဖန္ ေသမွာ ။

သူနဲ႔ စကားဆိုမထားဘူး ၊
ေသမင္း နဲ႔ သူ႔ စစ္တပ္ႀကီးနဲ႔ ။

ဒီလို လံု႔လ နဲ႔ ေနသူကို
“ ေကာင္းမြန္ည တစ္ည ” ရသူလို႔
ၿငိမ္းခ်မ္း မုနိက ေခၚထားတယ္ ။

     ဘာသာျပန္ - ေမာင္သာႏိုး
ဤသုတၱန္ တစ္ခုလံုးကိုလည္း
ဆက္လက္ေဖၚသြားပါမည္ ။

ေကာင္းေသာည

ေကာင္းေသာည ပိုင္ရွင္

အတိတ္ကို ျပန္မလိုက္ရဘူး၊
အနာဂတ္ကို မေမွ်ာ္ရဘူး။

အတိတ္က ပယ္ခဲ့ရၿပီေလ၊
အနာဂတ္က မေရာက္ရေသး ။

ခုျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းကိုသာ၊
ဒီမွာ ဒီမွာ ရႈျမင္ပါေစ ။

မယိမ္းမယိုင္ မတိမ္းမေစာင္း
ဒါ ပညာနဲ႔ ပြားေစရမယ္ ။

ကေန႔ပဲ လုပ္စရာ လုပ္ရမယ္ ၊
ဘယ္သူ သိမလဲ နက္ျဖန္ ေသမွာ ။

သူနဲ႔ စကားဆိုမထားဘူး ၊
ေသမင္း နဲ႔ သူ႔ စစ္တပ္ႀကီးနဲ႔ ။

ဒီလို လံု႔လ နဲ႔ ေနသူကို
“ ေကာင္းမြန္ည တစ္ည ” ရသူလို႔
ၿငိမ္းခ်မ္း မုနိက ေခၚထားတယ္ ။                    ။

                               ဘာသာျပန္ - ေမာင္သာႏိုး

ေကသမုတၱိသုတ္

ေကသမုတၱိသုတ္
------------------------------
ငါ ဒီလို ၾကားခဲ့တယ္ ။ တခါေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ေကာသလတိုင္းမွာ ရဟန္းအဖြဲ႔ႀကီးနဲ႔အတူ
ခရီးလွည့္စဥ္ ေကသမုတၱိမည္တဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကိုေရာက္လာတယ္။ ေကသမုတၱိသား ကာလာမေတြ ၾကားၾကတယ္ ။
            ” သက်မ်ိဳးက ရဟန္းျပဳခဲ့တဲ့ သက်သား ရဟန္းအရွင္ ေဂါတမ ေကသမုတၱိကို ေရာက္လာၿပီ တဲ့ ။ ဒီ အရွင္ေဂါတမ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဒီလို ေကာင္းသတင္း ေက်ာ္ၾကားတယ္ ၊ ဒီျမတ္စြာဘုရားဟာ ထိုက္တန္သူ၊ လံုး၀ဉာဏ္အလင္းရသူ၊ အသိ - အက်င့္ ျပည့္စံုသူ၊ အလာေကာင္းသူ၊ ေလာကသိသူ၊ ၿပိဳင္စံကင္းတဲ့ ယဥ္ေက်းေစရမယ့္ေယာက္်ားတို႔ရဲ႕ ရထားထိန္း၊ နတ္လူတို႔ရဲ႕ ဆရာ၊ ဗုဒၶ၊ ျမတ္စြာဘုရား ”တဲ့၊ ဒီလို ထိုက္တန္သူကို ဖူးေမွ်ာ္ရရင္ ေကာင္းမယ္” တဲ့ ။
  အဲဒီေနာက္ ေကသမုတၱိသား ကာလာမတို႔ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာ ခ်ဥ္းကပ္လာၾကတယ္။ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး တခ်ိဳ႕က ဘုရားကိုရွိခိုးကာ အစြန္တစ္ခုမွာ ထိုင္ၾကတယ္ ။တခိ်ဳ႕က ဘုရားနဲ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္၊ ႏႈတ္ဆက္ေျပာစရာရွိတာ ေျပာၿပီး အစြန္တစ္ခုမွာ ထိုင္ၾကတယ္၊ တခ်ိဳ႕က ဘုရားဆီ လက္အုပ္ခ်ီ ၿပီး အစြန္တစ္ခုမွာ ထိုင္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က အမည္ မ်ိဳးႏြယ္ အမည္ကို ေၾကျငာကာ အစြန္တစ္ခုမွာ ထိုင္ၾကတယ္ ။ တခ်ိဳ႕က တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ အစြန္တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ၾကတယ္ ။ အစြန္တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ၾကၿပီး ေကသမုတၱိသားကာလာမတို႔က ဘုရားကို ဒီလိုေျပာၾကတယ္ ။
  ” အရွင္ဘုရား အခ်ိဳ႕ရဟန္းျဗဟၼဏေတြ ေကသမုတၱိကို လာၾကတာ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ကိုယ့္၀ါဒကို
ရွင္းျပ လင္းျပပါတယ္ ။ သူတစ္ပါး ၀ါဒကို ပုတ္ခတ္ ျပစ္တင္ ရႈတ္ခ် မေကာင္းေျပာၾကပါတယ္။ အရွင္ဘုရား သူတို႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တပည့္ေတာ္တို႔မွာ သံသယ ျဖစ္၊ ယံုမွား ျဖစ္ရပါတယ္ ။ဒီရဟန္းသမဏေတြထဲက ဘယ္သူအမွန္ေျပာလဲ၊ ဘယ္သူအမွားေျပာလဲ လို႔ ။ ”
  ”” နင္တို႔ သံသ ျဖစ္မွာပဲ၊ ယံုမွား ျဖစ္မွာပဲ၊ ကာလာမတို႔ ၊ သံသယျဖစ္ထိုက္ရာမွာ ယံုမွားျဖစ္ရတာပါပဲ ။
                ” ကာလာမတို႔ . . . . .
  သူမ်ားေျပာတာ မယူနဲ႔ ။
  လက္ဆင့္ကမ္းလာလို႔ မယူနဲ႔ ။
  က်မ္းစာထဲပါလို႔ မယူနဲ႔ ။
  ယုတၱိေဗဒေၾကာင့္ မယူနဲ႔ ။
  နယေဗဒေၾကာင့္ မယူနဲ႔ ။
  အျခင္းအရာႀကံဆ မယူနဲ႔ ။
  အျမင္အေတြးႀကိဳက္ၿပီး မယူနဲ႔ ။
  ျဖစ္ႏိုင္ပံုၾကည့္ မယူနဲ႔ ။
  ရဟန္းက ငါတို႔ေလးစားရသူဆိုၿပီး မယူနဲ႔ ။
  နင္တို႔ ကာလာမတို႔ ကိုယ္တိုင္က ”” ဒီတရားေတြ မေကာင္းဘူး၊ ဒီတရားေတြ အျပစ္ဆိုစရာပဲ၊
ဒီတရားေတြ ပညာ၇ွိ ကဲ့ရဲ႕စရာပဲ ၊ ဒၤတရားေတြ ယူရင္ က်င့္ရင္ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔ပဲ ၊ ဆင္းရဲဖို႔ပဲျဖစ္လိမ့္မယ္ ”” လို႔ သိရင္၊ နင္တို႔
ကာလာမေတြ စြန္႔ပစ္ရမယ္ ။
ဒါ ဘယ္လိုထင္လဲ ကာလာမတို႔ ၊ လူ႔အတြင္းမွာ ေလာဘ ျဖစ္ေပၚလာရင္၊ အက်ိဳးရွိဖို႔လား၊ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔လား ။
“ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔ပါ ဘုရား ”။
ေလာဘႀကီးသူ အဲဒီ လူပုဂၢိဳလ္ဟာ စိတ္ကို ေလာဘ လႊမ္းမိုး၊ ႀကီးစိုး၊ ႀကီးစိုးသမို႔ အသက္ကို သတ္တယ္၊ မေပးတာကို ယူတယ္ ။ တစ္ပါးအိမ္ရာ သြားလာတယ္၊ မမွန္တာ ေျပာတယ္၊ သူမ်ားကိုလည္း တိုက္တြန္းတယ္၊ ဆိုရင္ ဒါ အရွည္ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔ ဆင္းရဲဖို႔ မျဖစ္ေပဘူးလား ကာလာမတို႔ ။
“ အဲဒီ အတိုင္းပါပဲ အရွင္ဘုရား ” ။
ဒါ ဘယ္လိုထင္လဲ ကာလာမတို႔ ၊ လူ႔အတြင္းမွာ ေဒါသ ျဖစ္ေပၚလာရင္၊ အက်ိဳးရွိဖို႔လား၊ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔လား ။
“ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔ပါ ဘုရား ”။
ေဒါသႀကီးသူ အဲဒီ လူပုဂၢိဳလ္ဟာ စိတ္ကို ေလာဘ လႊမ္းမိုး၊ ႀကီးစိုး၊ ႀကီးစိုးသမို႔ အသက္ကို သတ္တယ္၊ မေပးတာကို ယူတယ္ ။ တစ္ပါးအိမ္ရာ သြားလာတယ္၊ မမွန္တာ ေျပာတယ္၊ သူမ်ားကိုလည္း တိုက္တြန္းတယ္၊ ဆိုရင္ ဒါ အရွည္ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔ ဆင္းရဲဖို႔ မျဖစ္ေပဘူးလား ကာလာမတို႔ ။
“ အဲဒီ အတိုင္းပါပဲ အရွင္ဘုရား ” ။
ဒါ ဘယ္လိုထင္လဲ ကာလာမတို႔ ၊ လူ႔အတြင္းမွာ ေမာဟ ျဖစ္ေပၚလာရင္၊ အက်ိဳးရွိဖို႔လား၊ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔လား ။
“ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔ပါ ဘုရား ”။
ေမာဟႀကီးသူ အဲဒီ လူပုဂၢိဳလ္ဟာ စိတ္ကို ေလာဘ လႊမ္းမိုး၊ ႀကီးစိုး၊ ႀကီးစိုးသမို႔ အသက္ကို သတ္တယ္၊ မေပးတာကို ယူတယ္ ။ တစ္ပါးအိမ္ရာ သြားလာတယ္၊ မမွန္တာ ေျပာတယ္၊ သူမ်ားကိုလည္း တိုက္တြန္းတယ္၊ ဆိုရင္ ဒါ အရွည္ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔ ဆင္းရဲဖို႔ မျဖစ္ေပဘူးလား ကာလာမတို႔ ။
“ အဲဒီ အတိုင္းပါပဲ အရွင္ဘုရား ” ။
ဒါ ဘယ္လိုထင္လဲ ကာလာမတို႔ ၊ ဒီတရားေတြဟာ ေကာင္းသလား၊ မေကာင္းဘူးလား။
“မေကာင္းပါ အရွင္ဘုရား ”
အျပစ္ဆိုစရာလား၊ မဆိုစရာလား ။
“ အျပစ္ဆိုစရာပါ ၊ ဘုရား ။ ”
ပညာရွိ ကဲ့ရဲ႕စရာလား ခ်ီးက်ဴးစရာလား၊
“ ပညာရွိ ကဲ့ရဲ႕စရာပါ ဘုရား ။
ယူရင္ က်င့္ရင္ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔ ဆင္းရဲဖို႔ ျဖစ္သလား၊ မျဖစ္ဘူးလား၊ ဘယ္လို အထင္ရသတုန္း ။
“ ယူရင္ က်င့္ရင္ အက်ိဳးမဲ့ျဖစ္၊ ဆင္းရဲျဖစ္ပါတယ္ ၊ အရ်င္ဘုရား ။ အဲသလို အထင္ရပါတယ္ ဘုရား ။ ”
အဲသလို သိရင္ စြန္႔ပစ္ရမယ္လို႔ ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာ ။

 ဒါ ဘယ္လိုထင္လဲ ကာလာမတို႔ ၊ လူ႔အတြင္းမွာ ေလာဘမဲ့ ျဖစ္ေပၚရင္ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔လား၊ အက်ိဳးရွိဖို႔လား ။
“ အက်ိဳးရွိဖို႔ပါ အရွင္ဘုရား ”
ေလာဘမရွိသူ လူပုဂၢိဳလ္ဟာ စိတ္ကို ေလာဘ မလႊမ္းမိုး၊ မႀကီးစိုးသမို႔ အသက္ကို မသတ္ဘူး၊ မေပးတာကို မယူဘူး ။ သူတစ္ပါးအိမ္ရာ မသြားလာဘူး၊ သူမ်ားကိုလည္း မတိုက္တြန္းဘူး ဆိုရင္ ဒါ အရွည္ အက်ိဳးရွိဖို႔ ခ်မ္းသာဖို႔ မျဖစ္ေပဘူးလား ကာလာမတို႔ ။
“ အဲဒီ အတိုင္းပါ အရွင္ဘုရား ” ။

ဒါ ဘယ္လိုထင္လဲ ကာလာမတို႔ ၊ လူ႔အတြင္းမွာ ေဒါသမဲ့ ျဖစ္ေပၚရင္ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔လား၊ အက်ိဳးရွိဖို႔လား ။
“ အက်ိဳးရွိဖို႔ပါ အရွင္ဘုရား ”
ေဒါသမရွိသူ လူပုဂၢိဳလ္ဟာ စိတ္ကို ေဒါသ မလႊမ္းမိုး၊ မႀကီးစိုးသမို႔ အသက္ကို မသတ္ဘူး၊ မေပးတာကို မယူဘူး ။ သူတစ္ပါးအိမ္ရာ မသြားလာဘူး၊ သူမ်ားကိုလည္း မတိုက္တြန္းဘူး ဆိုရင္ ဒါ အရွည္ အက်ိဳးရွိဖို႔ ခ်မ္းသာဖို႔ မျဖစ္ေပဘူးလား ကာလာမတို႔ ။
“ အဲဒီ အတိုင္းပါ အရွင္ဘုရား ” ။

ဒါ ဘယ္လိုထင္လဲ ကာလာမတို႔ ၊ လူ႔အတြင္းမွာ ေမာဟမဲ့ ျဖစ္ေပၚရင္ အက်ိဳးမဲ့ဖို႔လား၊ အက်ိဳးရွိဖို႔လား ။
“ အက်ိဳးရွိဖို႔ပါ အရွင္ဘုရား ”
ေမာဟမရွိသူ လူပုဂၢိဳလ္ဟာ စိတ္ကို ေမာဟ မလႊမ္းမိုး၊ မႀကီးစိုးသမို႔ အသက္ကို မသတ္ဘူး၊ မေပးတာကို မယူဘူး ။ သူတစ္ပါးအိမ္ရာ မသြားလာဘူး၊ သူမ်ားကိုလည္း မတိုက္တြန္းဘူး ဆိုရင္ ဒါ အရွည္ အက်ိဳးရွိဖို႔ ခ်မ္းသာဖို႔ မျဖစ္ေပဘူးလား ကာလာမတို႔ ။
“ အဲဒီ အတိုင္းပါ အရွင္ဘုရား ” ။
အက်ိဳးရွိတယ္၊ ခ်မ္းသာဖို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ သိရင္ က်င့္သံုးရမယ္လို႔ ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ ျဖစ္တယ္။

ကာလာမတို႔၊ အရိယာ တျပည့္ဟာ အဲသလို မက္ေမာမႈကင္း၊ မုန္းတီးမႈကင္း၊ ေတြေ၀မႈကင္း၊ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ သတိရွိသမို႔၊ ေမတၱာ ယွဥ္ တဲ့ စိတ္နဲ႔ ၊ အရပ္တစ္မ်က္ႏွာကို စီးျဖန္းကာ ေနတယ္။ အလားတူ ေနာက္တစ္မ်က္ႏွာ
အလားတူ တတိယ၊ အလားတူ စတုတၳ ။ ဒီလို အတက္ေအာက္ နံလ်ား အားလံုးတည္ အားလံုးျဖစ္ အားလံုးရွိ ေလာကကို
ေမတၱာ ၊ ကရုဏာ ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ ယွဥ္တဲ့ ၊ ၾကည္လင္တဲ့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့့ ႀကီးမားတဲ့ အတိုင္းမသိတဲ့ ရန္မလိုတဲ့ မမုန္းတီးတဲ့စိတ္နဲ႔
စီးျဖန္းကာ ေနတယ္ ။
  ကာလာမတိို႔၊ ဒီလို ရန္မလိုတဲ့ စိတ္၊ ဒီလို မမုန္းတီးတဲ့ စိတ္၊ ဒီလို မညစ္ညဴးတဲ့ စိတ္၊ သန္႔စင္တဲ့ စိတ္ရွိတဲ့
အရိယာတပည့္မွာ ဒီမ်က္ေမွာက္ ဘ၀မွာပဲ ႏွစ္သိမ့္ရာ ေလးပါး ရရွိတယ္ ။
၁ ။ တကယ္လို႔ ေနာက္ဘ၀ရွိခဲ့ရင္ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ အျပဳေတြရဲ႕ အက်ိဳးရလဒ္ ရယ္လို႔ ရွိခဲ့ရင္၊ ကိုယ္ခႏၶာ  
ပ်က္ျပား ေသျခင္း ေနာက္မွာ လားရာေကာင္း၊ နတ္ဘံု ေလာကမွာ ျဖစ္ရလိမ့္မယ္ ။ ဒါ သူ႔မွာ ပထမ ႏွစ္သိမ့္ရာ ရရွိတာပါပဲ။
၂ ။ တကယ္လို႔ ေနာက္ဘ၀ မရွိဘူး၊ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ အျပဳေတြရဲ႕ အက်ိဳးရလဒ္ ရယ္လို႔ မရွိဘူးဆိုရင္လည္း
     ငါက ဒီမ်က္ေမွာက္ ဘ၀မွာပဲ ရန္မရွိ မုန္းတီးမႈမရွိ စိုးရိမ္းကင္း ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ကိုယ္ကို သယ္ေဆာင္ရတယ္ ။
      ဒါ သူ႔မွာ ဒုတိယ ႏွစ္သိမ့္ ရာ ရရွိတာပါပဲ ။
၃ ။ တကယ္လို႔ ( မေကာင္း ) ျပဳသူ မေကာင္းခံရရင္ ၊ ငါကေတာ့ ဘာမေကာင္းတာမွ မျမင္ဘူး။ မေကာင္းတဲ့ အမႈကို
      မျပဳထားေတာ့ ဘယ္ကေန ဆင္းရဲခံစားရမွာလဲ ။ ဒါ သူ႔မွာ တတိယ ႏွစ္သိမ့္ရာ ရရွိတာပါပဲ ။
၄ ။ တကယ္လို႔ ( မေကာင္း ) ျပဳသူ မေကာင္းခံရရင္ ၊ ငါကေတာ့ ႏွစ္ဘက္ စလံုးမွာ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ စိတ္ကိုရႈတာတဲ့။
       ဒါ သူ႔မွာ စတုတၳ ႏွစ္သိမ့္ရာရရွိတာပါပဲ ။
      ကာလာမတို႔ ၊ ဒီလို ရန္မလိုတဲ့ စိတ္၊ ဒီလို မမုန္းတီး တဲ့ စိတ္၊ ဒီလို မညစ္ညဴးတဲ့စိတ္ သန္႔စင္တဲ့ စိတ္နဲ႔ အရိယာ တပည့္မွာ ဒီ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ ပဲ ႏွစ္သိမ့္ရာေလးပါး ရရွိတယ္ ။
       “ အဲဒီအတိုင္းပါ အရွင္ဘုရား ။ အဲဒီအတိုင္းပါ အလာေကာင္းသူဘုရား ။
…………….. ေကာင္းလွပါရဲ႕ အရွင္ဘုရား ။ ေေကာင္းလွပါရဲ႕၊ ေမွာက္ထားတာကို လွန္လိုက္သလို၊ ဖံုးထားတာကို ဖြင့္ျပလိုက္သလို ၊ မ်က္စိလည္သူကို လမ္းညြန္ျပလိုက္သလို၊ မ်က္စိရွိသူတို႔ကို ျမင္ၾကရေအာင္ အေမွာင္ထုထဲ ဆီမီးခြက္
ယူလာသလို ဒီလို ဒီလို အရွင္ဘုရားက နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ တရားကို ညႊန္ျပခဲ့ေပရဲ႕။ တပည့္ေတာ္တို႔ ျမတ္စြာဘုရားဆီ၊ တရားဆီေရာ၊ ရဟန္းအဖြဲ႕ဆီပါ ကိုးကြယ္ရာရသြားၾကပါတယ္ ။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔ကို ဥပါသကာမ်ားအျဖစ္ လက္ခံေတာ္မူပါ ။ ကေန႔က စၿပီး သက္ဆံုးတိုင္ ကိုးကြယ္ရာ ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ “ တဲ့ ။ ။

                                                                                အဂၤုတၱရ နိကာယ ၊ ၂၊ ၁၈၉။
             ဗုဒၶ ဓမၼ လက္ေရြးစင္
ေမာင္သာႏုိး ျမန္မာျပန္ က ကူးပါတယ္ ။